Heldenmoed en overmoed liggen dicht bij elkaar. Ik heb het persoonlijk niet op helden en voor mij zijn reddingbootbemanningen over het algemeen kundige goed getrainde op elkaar ingespeelde mensen die een gecalculeerd risico nemen bij de redding van anderen.
Tot op heden kan ook ik mij er niet aan onttrekken dat er in deze sprake is van menselijk falen, niet alleen van de schipper maar van ons allen.
Laten we wel zijn, geen enkele bemanning vindt het leuk als men na uren stand-by blijven toch moet toezien dat een equipage door helikopters van boord wordt gehaald (en met de 'eer' strijkt), het vaartuig strandt en vervolgens de reddingboot alleen een "bedankt voor de inzet" overblijft. Als er (door ruimtegebrek) een artikeltje in de krant komt “schip loopt aan de grond, bemanning door helikopters van boord gehaald” komt dit wel heel erg wrang over voor degenen die toch urenlang met mogelijk gevaar voor eigen leven in de weer zijn geweest.
Naar mijn idee zijn het ook deze zaken die in het heetst van de strijd soms leiden tot het nemen van een verkeerde beslissing.
Was de golfhoogte nog niet heftig genoeg voor de journalist, of was hij bang dat het verwende publiek met beelden van 30 meter hoge golven in de film en op Discovery Channel dit maar af zouden doen als kinderspel?
Kees
