Wel/geen (politie)perskaart

Auteur Topic: Wel/geen (politie)perskaart  (gelezen 160513 keer)

0 gebruikers (en 1 gast bekijken dit topic.

Ko van Leeuwen

  • Fotograaf
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 2,398
  • IJmuiden
    • Foto Ko van Leeuwen
Reactie #280 Gepost op: 19 november 2011, 16:19:12
Ik heb bijna dezelfde kaart alleen staat er ipv houder van een ppk: "houder werkzaam voor lokale media" en ipv geldig icm een ppk staat er geldig icm kaart van medium. Verder dezelfde tekst.
Typisch. Men doet zo afbreuk aan de eigen en landelijke regels. Heb je daar een kopie van?

En is dat van toepassing op alle media?


Feitelijk leggen ze een beperking op van de persvrijheid. De benadeling zit hem er in dat aan de PPk geen extra rechten zijn verbonden, iemand zonder PPK heeft net zo goed dat recht. Het is niet meer dan een manier van legitimatie voor de pers, waar een hele stichting achter zit die nog wat ondersteunende zaken verricht, maar ze zij niet de autoriteit die bepalen wie pers is en wie niet.
Op zich heb je gelijk, maar het is wel de enige door het ministerie erkende methode om pers toe te laten.


Concurrentie lijkt mij niet meer dan gezond. Ik zou er eerder de voorkeur aan hebben dat men het beperkt tot het noodzakelijke of alleen de eerste 5 mogen "binnen de linten" komen dan (max. 1 per medium oid). Zo voorkom je ook enige schijn of oneerlijkheid, wanneer je de een gaat voortrekken of niet.
Nu ben ik het even kwijt. De stichting politieperskaart is volgens jouw geen autoriteit, maar een agent bij een lintje wel?
En wat als de pers van verschillende kanten komt? Krijgen we dan een persagent die koppies gaat tellen?

Één persoon per medium kan ik me voorstellen, maar wat als dat medium een verslaggever, fotograaf en cameraman heeft?

En het beperken tot het noodzakelijke, was daar de politieperskaart niet voor uitgevonden?

Het idee om alleen de eerste vijf toe te laten is erg dom. De concurrentie zorgt er toch al voor dat er haastig wordt gereden. Nu al heb ik weet van fotografen die te ver gaan in hun verkeersgedrag. Schroef die druk nog verder op en de ene fotograaf kan het ongeval van de andere fotograaf in beeld gaan brengen.


Stephen Peters

  • Junior gebruiker
  • **
  • Berichten: 27
Reactie #281 Gepost op: 19 november 2011, 17:55:12
Typisch. Men doet zo afbreuk aan de eigen en landelijke regels. Heb je daar een kopie van?

Mijn scanner functioneert niet, wellicht dat een concullega de kaart kan scannen en posten. Dit is de tekst die er op staat:

Beste collega,

De houder van deze kaart is werkzaam voor de lokale media en heeft dan ook geen Landelijke Politie Perskaart.
Ik ben van mening dat daar waar politiemensen en andere hulpverleners hun werk binnen een afzetting verrichten, journalisten en persfotografen in beginsel aanwezig kunnen zijn. Zij werken echter wel binnen de hieronder genoemde kaders.

En de rest van de tekst is geheel identiek aan de kaart die je liet zien.

En is dat van toepassing op alle media?
Nou ja er is geen limiet zover ik weet. Voorlichting heeft bij uitgifte van deze kaarten alle lokale media een aantal  kaarten gegeven. Ik neem aan dat je als nieuw medium je een kaart zo kan aanvragen. Dat weet ik niet. Maar zoals je kan lezen is de  kaart in weze niet meer dan een vriendelijk verzoek van de korpschef waarin hij zegt dat hij van mening is dat... Zo vrijblijvend als wat dus.


Op zich heb je gelijk, maar het is wel de enige door het ministerie erkende methode om pers toe te laten.

Ik kan mij voorstellen dat het een afspraak is tussen journalisten en persvoorlichters, om het een en ander te kunnen reguleren. Maar als jij als journalist wordt uitgesloten en tegengewerkt omdat je geen ppk hebt, heb je wel een stevige poot om op te staan. Waar het om gaat is dat persvrijheid in houdt dat bepaalde (overheids)deuren niet gesloten mogen zijn voor de journalistiek om te onderzoeken of te bevragen. Wat men tegelijk niet wil is de deur voor iedereen open zetten dus ontwikkelen ze een dergelijk legitimatiemiddel om dat te beperken. Ik denk dat het uit die behoefte ooit is ontstaan. En dat mag en kan ook zolang het geen algemene beperking betekent van de persvrijheid.

Nu ben ik het even kwijt. De stichting politieperskaart is volgens jouw geen autoriteit, maar een agent bij een lintje wel?
En wat als de pers van verschillende kanten komt? Krijgen we dan een persagent die koppies gaat tellen?

De NVJ bepaalt niet wie pers is en wie niet. Dat bedoel ik er mee dat ze geen autoriteit zijn. Verder doen ze wel veel werk voor hun/haar leden om het werk te vergemakkelijken. Zoals internationaal erkende perskaarten (niet overal is persvrijheid een groot goed), oorlogskaarten , juridische bijstand, lezingen noem maar op.
De agent bij het lint heeft wel degelijk autoriteit. Als hij je verbiedt binnen het lint te komen en je gehoorzaamt niet PPK of niet, je gaat naar het bureau of je krijgt een boete. In de praktijk ben je dus daar aan overgeleverd. Wil je je zin krijgen zal je zijn meerdere moeten spreken of de afdeling voorlichting bellen.

Één persoon per medium kan ik me voorstellen, maar wat als dat medium een verslaggever, fotograaf en cameraman heeft?

Daar is ook wel een oplossing voor te bedenken. Een verslaggever hoeft niet perse binnen de linten te komen. Die heeft juist meer te zoeken buiten de linten, met getuigen/omstanders spreken etc. Cameraman en fotograaf kan je laten afwisselen of stills van de video gebruiken etc.

En het beperken tot het noodzakelijke, was daar de politieperskaart niet voor uitgevonden?

Jawel en het is ook een beetje een dillema waar een middenweg gezocht moet worden waarbij je iets van de persvrijheid enigzins reguleert. Daar is dit uit voortgekomen. Maar het is geen wettelijke beperking.

Het idee om alleen de eerste vijf toe te laten is erg dom. De concurrentie zorgt er toch al voor dat er haastig wordt gereden. Nu al heb ik weet van fotografen die te ver gaan in hun verkeersgedrag. Schroef die druk nog verder op en de ene fotograaf kan het ongeval van de andere fotograaf in beeld gaan brengen.

Ben ik met je eens. Het zou er alleen ook toe  kunnen leiden dat niet iedereen uit de hele regio er op af komt, maar alleen degene in de buurt omdat men weet dat je toch voor jan l#l rijdt. Maar los daarvan, zoals ik al eerder zei. Ik heb echt zelden meegemaakt dat ik als fotograaf echt een noodzaak had binnen het lint te komen om mijn werk te doen. En als collega's al in een persvak binnen het lint staan is het meestal een kwestie van even gebaren of vragen waar ik wel of niet moet lopen en is dehele discussie van wel of  niet binnen de linten niet aan de orde.


BHN849

  • Gewezen IVK-student
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 1,005
  • Benthuizen
    • FotoBPR.nl
Reactie #282 Gepost op: 19 november 2011, 18:47:11
Ko, in mijn post in het andere topic waar dit onderwerp liep heb ik uitgelegd wát de mediakaart is en waarom die er is, ik heb 'm zelf namelijk ook.

Dat is hier te vinden.
Voor nieuws uit de regio Zoetermeer keek je vroeger op www.fotobpr.nl!


Ko van Leeuwen

  • Fotograaf
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 2,398
  • IJmuiden
    • Foto Ko van Leeuwen
Reactie #283 Gepost op: 19 november 2011, 19:59:40
Mijn scanner functioneert niet, wellicht dat een concullega de kaart kan scannen en posten. Dit is de tekst die er op staat:

Beste collega,

De houder van deze kaart is werkzaam voor de lokale media en heeft dan ook geen Landelijke Politie Perskaart.
Ik ben van mening dat daar waar politiemensen en andere hulpverleners hun werk binnen een afzetting verrichten, journalisten en persfotografen in beginsel aanwezig kunnen zijn. Zij werken echter wel binnen de hieronder genoemde kaders.

En de rest van de tekst is geheel identiek aan de kaart die je liet zien.
OK, zo kan het dus ook.


Nou ja er is geen limiet zover ik weet. Voorlichting heeft bij uitgifte van deze kaarten alle lokale media een aantal  kaarten gegeven. Ik neem aan dat je als nieuw medium je een kaart zo kan aanvragen. Dat weet ik niet.
Maar is dat dan wel de wet? Je zegt dat het verhaal van Limburg niet wettelijk is en maakt vervolgens gebruikt een eenzelfde mogelijkheid.


Maar zoals je kan lezen is de  kaart in weze niet meer dan een vriendelijk verzoek van de korpschef waarin hij zegt dat hij van mening is dat... Zo vrijblijvend als wat dus.
Dus gelijk aan de politieperskaart. Maar vrijblijvend is het niet. Niet alleen journalisten, maar ook agenten dienen zich te houden aan de uitgangspunten.


Ik kan mij voorstellen dat het een afspraak is tussen journalisten en persvoorlichters, om het een en ander te kunnen reguleren.
Dit soort bagatelliseren zie je nog wel eens bij mensen die niet voor een politieperskaart in aanmerking komen. Maar ik zou toch nog maar eens goed de leidraad lezen. Dan zie je dat er twee (toenmalige) ministeries be betrokken zijn. Een onderonsje tussen journalisten en persvoorlichters is het beslist niet.


Maar als jij als journalist wordt uitgesloten en tegengewerkt omdat je geen ppk hebt, heb je wel een stevige poot om op te staan. Waar het om gaat is dat persvrijheid in houdt dat bepaalde (overheids)deuren niet gesloten mogen zijn voor de journalistiek om te onderzoeken of te bevragen. Wat men tegelijk niet wil is de deur voor iedereen open zetten dus ontwikkelen ze een dergelijk legitimatiemiddel om dat te beperken. Ik denk dat het uit die behoefte ooit is ontstaan. En dat mag en kan ook zolang het geen algemene beperking betekent van de persvrijheid.
Volgens de NVJ kan iedereen zich journalist noemen. Dit houd dus in principe in dat iedereen binnen het lint mag opereren. Om dat te voorkomen is er een politieperskaart en (zoals in jouw geval) een titelperskaart. Dat is inderdaad een regulering. Als je dat niet doet wordt het wel erg druk binnen het lint. Gevolg is dat iedereen buiten het lint komt te staan en het reguleren weer van vooraf aan kan beginnen.


De NVJ bepaalt niet wie pers is en wie niet. Dat bedoel ik er mee dat ze geen autoriteit zijn. Verder doen ze wel veel werk voor hun/haar leden om het werk te vergemakkelijken. Zoals internationaal erkende perskaarten (niet overal is persvrijheid een groot goed), oorlogskaarten , juridische bijstand, lezingen noem maar op.
Volgens mij had je het over de Stichting Politieperskaart. En alhoewel het er dicht tegenaan zit is dat niet hetzelfde als de NVJ. Overigens is de NVJ een vereniging.


De agent bij het lint heeft wel degelijk autoriteit. Als hij je verbiedt binnen het lint te komen en je gehoorzaamt niet PPK of niet, je gaat naar het bureau of je krijgt een boete. In de praktijk ben je dus daar aan overgeleverd. Wil je je zin krijgen zal je zijn meerdere moeten spreken of de afdeling voorlichting bellen.
Natuurlijk heeft de agent een bepaalde autoriteit. Maar daar ligt o.a. de politieperskaart wel aan ten grondslag. Anders wordt het willekeur.


Daar is ook wel een oplossing voor te bedenken. Een verslaggever hoeft niet perse binnen de linten te komen. Die heeft juist meer te zoeken buiten de linten, met getuigen/omstanders spreken etc. Cameraman en fotograaf kan je laten afwisselen of stills van de video gebruiken etc.
Over persvrijheid en reguleren gesproken. Jij denkt toch niet dat die verslaggever zich door jouw laat vertellen waar hij zijn informatie haalt? Bovendien, buiten het lint staan mensen die geen partij zijn. Binnen het lint staan betrokkenen.
En een cameraman en fotograaf laten afwisselen? Ze zien je aankomen. Zelfs als ze in loondienst zijn van hetzelfde medium is dat niet aan de orde. Ze hebben elk een eigen verantwoordelijkheid.

En stills van video gebruiken? En dat zetten we op de voorkant van de krant of in een tijdschrift?

Jawel en het is ook een beetje een dillema waar een middenweg gezocht moet worden waarbij je iets van de persvrijheid enigzins reguleert. Daar is dit uit voortgekomen. Maar het is geen wettelijke beperking.
Inderdaad, je geeft zelf het antwoord al. Omdat er geen wettelijke beperking is heeft men besloten tot regulering.


Ben ik met je eens. Het zou er alleen ook toe  kunnen leiden dat niet iedereen uit de hele regio er op af komt, maar alleen degene in de buurt omdat men weet dat je toch voor jan l#l rijdt.
En dat is geen beperking?


Maar los daarvan, zoals ik al eerder zei. Ik heb echt zelden meegemaakt dat ik als fotograaf echt een noodzaak had binnen het lint te komen om mijn werk te doen. En als collega's al in een persvak binnen het lint staan is het meestal een kwestie van even gebaren of vragen waar ik wel of niet moet lopen en is dehele discussie van wel of  niet binnen de linten niet aan de orde.
Waarom heb je dan toch zo'n titelperskaart en een mediumregelingenperskaart? Die heb je volgens je eigen verhaal helemaal niet nodig?

Verder ben je heel erg stelling in je mening dat iemand zonder perskaart een zaak kan aanspannen als hij geen toegang krijgt. Kan je daar voorbeelden van noemen?

Oh, en probeer het eens bij een belangrijke sportwedstrijd. Dar zijn de regels nog veel strenger ;-)


Hunter

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 6,176
  • Zoetermeer, Haaglanden
Reactie #284 Gepost op: 19 november 2011, 20:31:24
Mijn scanner functioneert niet, wellicht dat een concullega de kaart kan scannen en posten.

Sorry, maar hier voel ik echt even de noodzaak om te reageren. En dit zegt een fotograaf??

Sinds wanneer is een fotograaf afhankelijk van een scanner? Als ik vandaag de dag iets "in moet scannen" dan maak ik er een foto van. Zelfs met mijn camera van een paar tientjes durf ik te stellen dat geen mens het verschil ziet met een ingescand document, dus als een fotograaf zegt dat zijn "scanner kapot is" dan vraag ik me af of je het document uberhaupt wel wilt openbaren?

Daarnaast, ik vraag me af wat jij exact wilt met je foto's. Er is namelijk een verschil tussen het maken van een fotoverslag en anderen zo graag deelgenoot maken van hetgeen jij hebt gezien. Jij kunt hele vreselijke dingen hebben gezien, maar er is echt geen noodzaak om zoveel mogelijk leed te tonen. Ik heb ooit een ongeval meegemaakt waarbij ik agenten een stoffelijk overschot moest wijzen, die was na een aanrijding uit het voertuig geslingerd en op een dusdanig vreemde plek neergekomen dat het echt niet vreemd was dat ze die niet 1,2,3 hadden zien liggen. Had ik daar dan ook maar even wat foto's van moeten maken alvorens een agent op zijn/haar schouder te tikken?

De moraal van mijn verhaal; je kunt een incident ook uitstekend weergeven zonder teveel (onnodige) details. En ja, blurren (daar begon het immers allemaal mee) hoort daar soms gewoon bij. Enerzijds een stukje respect naar de slachtoffers en anderszins betrokkenen, maar net zo goed een stukje zelfrespect. Als je dat respect niet kunt opbrengen dan vraag ik me af waarom je wordt toegelaten op een PD.


Stephen Peters

  • Junior gebruiker
  • **
  • Berichten: 27
Reactie #285 Gepost op: 20 november 2011, 00:46:55
Maar is dat dan wel de wet? Je zegt dat het verhaal van Limburg niet wettelijk is en maakt vervolgens gebruikt een eenzelfde mogelijkheid.

Het verhaal van Limburg heeft 0,0 juridische waarde, als je dat bedoelt. Een korpschef is sowieso geen wetgever, zoals je mischien wel weet. Daarnaast mogen wetten bepaald door de daartoe bevoegde wetgevers in dit land nooit in strijd zijn met de grondwet. Geen enkele rechter zal daarbij de richtlijnen van het korps of welke dan ook uberhaupt serieus nemen of zwaarder laten wegen dan bepalingen uit het EVRM.
Uiteraard maak ik er gebruik van want het scheelt een hoop zinloze discussies.

Dus gelijk aan de politieperskaart. Maar vrijblijvend is het niet. Niet alleen journalisten, maar ook agenten dienen zich te houden aan de uitgangspunten.

Ja klopt maar je zal je recht/gelijk alleen achteraf krijgen en daar heb je weinig aan. De korpschef had het ook op gebiedende wijs kunnen brengen, bijvoorbeeld. Begrijp overigens heel goed waarom hij dat niet doet. Persvrijheid dient niet (altijd) zijn belang.  

Dit soort bagatelliseren zie je nog wel eens bij mensen die niet voor een politieperskaart in aanmerking komen.

Je ziet het ook vaak bij mensen die snappen hoe de vork in de steel zit en weten dat zoiets als een overeenkomst tussen twee partijen nooit uitsluiting van grondrechten van een ander kan of mag betekenen. Typisch ook dat hen die dankbaar gebruik maken van een dergelijk recht dit anderen niet gunnen. Ook een manier om je concurrentie uit te schakelen, bij gebrek aan kwaliteit.
Ik ben nog nooit afgewezen voor de PPK overigens.

Maar ik zou toch nog maar eens goed de leidraad lezen. Dan zie je dat er twee (toenmalige) ministeries be betrokken zijn. Een onderonsje tussen journalisten en persvoorlichters is het beslist niet.

Dat lijkt mij dus juist wel een onderonsje van de betrokken ministeries aan de ene kant en de leden van de aan de st. PPK gelieerde verenigingen aan de andere kant, anders was het wel een algemene regeling voor journalisten en niet een voor leden...
De PPK is overigens niet in het leven geroepen om de wildgroei aan journalisten te beperken maar omdat journalisten te veel werden beperkt in de uitvoering van hun werk en er blijkbaar behoefte was aan een vorm van algemeen herkenbaar legitimatiemiddel, ipv het kaartje met "pers" in de band van je gleufhoed.

Volgens de NVJ kan iedereen zich journalist noemen. Dit houd dus in principe in dat iedereen binnen het lint mag opereren. Om dat te voorkomen is er een politieperskaart en (zoals in jouw geval) een titelperskaart. Dat is inderdaad een regulering. Als je dat niet doet wordt het wel erg druk binnen het lint. Gevolg is dat iedereen buiten het lint komt te staan en het reguleren weer van vooraf aan kan beginnen.

Ja precies, maar begrijp je ook dat dat dit dus feitelijk een beperking is van een grondrecht voor een burger (immers kan iedereen journalist zijn/worden)? En een ieder die beperkt wordt in zijn recht, in zijn gelijk zal staan, daar is het een grondrecht namelijk voor. PPK of niet.

Natuurlijk heeft de agent een bepaalde autoriteit. Maar daar ligt o.a. de politieperskaart wel aan ten grondslag. Anders wordt het willekeur.

Nee andersom juist, de PPK is (feitelijk) een vorm van willekeur/voortrekken.

Over persvrijheid en reguleren gesproken. Jij denkt toch niet dat die verslaggever zich door jouw laat vertellen waar hij zijn informatie haalt? Bovendien, buiten het lint staan mensen die geen partij zijn. Binnen het lint staan betrokkenen.
En een cameraman en fotograaf laten afwisselen? Ze zien je aankomen. Zelfs als ze in loondienst zijn van hetzelfde medium is dat niet aan de orde. Ze hebben elk een eigen verantwoordelijkheid.

Het was maar een idee om mee te denken hoe men voorkomt aan een wildgroei aan fotografen/journalisten en straks iedereen weer achter het lint staat. Ik zie dat namelijk ook wel gebeuren, het is soms echt te gek voor woorden. Daarnaast wordt je vandaag de dag geacht veelzijdig te zijn, een fotograaf kan heus wel de nodige vragen stellen, naast het fotograferen idem voor een cameraman.

En stills van video gebruiken? En dat zetten we op de voorkant van de krant of in een tijdschrift?

Ze zijn zo goed dat je het niet eens in de gaten hebt, ik zie het vaak genoeg. Kan prima.

Inderdaad, je geeft zelf het antwoord al. Omdat er geen wettelijke beperking is heeft men besloten tot regulering.
Ja wel, maar geen harde dus..

En dat is geen beperking?

Uiteraard is dat ook een beperking. Maar met 100 man in een persvak staan evengoed.

Waarom heb je dan toch zo'n titelperskaart en een mediumregelingenperskaart? Die heb je volgens je eigen verhaal helemaal niet nodig?

Nee dat is niet wat ik zeg. Wettelijk gezien, of om mij op mijn recht te beroepen heb ik dat niet nodig. Maar het maakt de gang van zaken wel een heel stuk makkelijker. Ik kan elke agent of brandweerman elke keer wel een opfriscurcus geven in grondrechten en hoe we het in dit land hebben geregeld, maar als hij alleen een kaartje wil zien, is dat ook prima en een stuk effectiever, ik ben ook niet gek.

Verder ben je heel erg stelling in je mening dat iemand zonder perskaart een zaak kan aanspannen als hij geen toegang krijgt. Kan je daar voorbeelden van noemen?

Blijkbaar begrijp je het principe niet van een grondwet en grondrechten...

Oh, en probeer het eens bij een belangrijke sportwedstrijd. Dar zijn de regels nog veel strenger ;-)

Je vergelijkt appels met peren. De journalistiek heeft een controlerende en informerende functie in ons (politiek/staats)bestel. Daarvoor dient de overheid openheid (politie/brandweer inclusief) te geven in zaken, daarnaast is de openbare weg toegankelijk voor iedereen en heeft idereen recht zich daar te bevinden en zijn ding, zoals journalistiek bedrijven te doen. Uiteraard binnen de kaders van de wet. Sport, cultuur en roddel-pers zijn een hele andere tak van het vak en staan geheel los van deze rol en functie maar dienen vooral ter vermaak.

Sorry, maar hier voel ik echt even de noodzaak om te reageren. En dit zegt een fotograaf??
Sinds wanneer is een fotograaf afhankelijk van een scanner? Als ik vandaag de dag iets "in moet scannen" dan maak ik er een foto van. Zelfs met mijn camera van een paar tientjes durf ik te stellen dat geen mens het verschil ziet met een ingescand document, dus als een fotograaf zegt dat zijn "scanner kapot is" dan vraag ik me af of je het document uberhaupt wel wilt openbaren?

Volgens mij ging het om de inhoud van de kaart en niet om het feit of ik hem wel of niet heb. Als je twijfelt aan de tekst die op de kaart vermeld is dan wil ik best de moeite nemen mijn camera te pakken, een foto te maken en te uploaden. Daar had ik even geen zin in. Als je twijfelt of ik de kaart in mijn bezit heb en/of wel een echte fotograaf ben dan is dat jouw probleem, ik voel mij niet verplicht of gedwongen daar op in te gaan.

Daarnaast, ik vraag me af wat jij exact wilt met je foto's. Er is namelijk een verschil tussen het maken van een fotoverslag en anderen zo graag deelgenoot maken van hetgeen jij hebt gezien.

Ik probeer met mijn foto's een reeele weergave te geven van een incident. Dat is heel wat anders als zo bloedig mogelijk, maar dat kan soms wel confronterend zijn. Dat zijn incidenten nu eenmaal vaak. Ik maak anderen zeker geen deelgenoten van wat ik allemaal zie, aperte onzin zelfs.

Jij kunt hele vreselijke dingen hebben gezien, maar er is echt geen noodzaak om zoveel mogelijk leed te tonen.

Doe ik dat dan? Zo ja, voorbeelden graag.

Ik heb ooit een ongeval meegemaakt waarbij ik agenten een stoffelijk overschot moest wijzen, die was na een aanrijding uit het voertuig geslingerd en op een dusdanig vreemde plek neergekomen dat het echt niet vreemd was dat ze die niet 1,2,3 hadden zien liggen. Had ik daar dan ook maar even wat foto's van moeten maken alvorens een agent op zijn/haar schouder te tikken?

Dat lijkt mij een kwestie van prioriteiten stellen. Mijn prioriteit zou ook liggen bij het aantikken van de agenten. En daarna zou ik doen wat ik altijd doe en waar ik voor gekomen ben.

De moraal van mijn verhaal; je kunt een incident ook uitstekend weergeven zonder teveel (onnodige) details. En ja, blurren (daar begon het immers allemaal mee) hoort daar soms gewoon bij. Enerzijds een stukje respect naar de slachtoffers en anderszins betrokkenen, maar net zo goed een stukje zelfrespect. Als je dat respect niet kunt opbrengen dan vraag ik me af waarom je wordt toegelaten op een PD.

Het respect zit hem voor een overgrote deel in eerste aanvang hoe je je gedraagt op de plaats van een incident of pd. Wel de foto nemen en het vervolgens gaan blurren is naast moralistisch ook gewoon schijnheilig. Ik maak geen foto's die ik moet blurren, of ik publicieer die gewoon weg niet.

Jammer dat de toon zo veranderd. Ik heb denk ik nu wel genoeg duiding geven hoe het zit met de wetmatigheid van de PPK. Ik ga ook niet de discussie hier aan om mij allerlei ongefundeerde dingen in de schoenen te laten schuiven.

In Nederland zijn (met dank aan Wikipedia) in de periode van 1996 - 2010 (14 jaar)  in totaal 14.623 verkeersdoden gevallen.
En dan wil jij beweren dat het verkeer dodelijker is dan de Vietnam-oorlog??? Get your facts straight boy.

Over feiten gesproken: Wereldwijd vallen er in het verkeer bijna een hele Vietnam-oorlog aan doden... http://www.cijfers.net/gassuh.html


Gast

  • Gast
Reactie #286 Gepost op: 20 november 2011, 02:04:43
Om je eigen woorden te gebruiken in de vergelijking van doden in het verkeer met welke oorlog dan ook:

Je vergelijkt appels met peren.


Stephen Peters

  • Junior gebruiker
  • **
  • Berichten: 27
Reactie #287 Gepost op: 20 november 2011, 02:21:39
Want?


Jos v L

  • Dbbo ministerie van defensie & vrijwilliger Brwzl
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 1,663
    • Brandweer Zuid-Limburg - Team FVT
Reactie #288 Gepost op: 20 november 2011, 13:00:59
Het verhaal van Limburg heeft 0,0 juridische waarde, als je dat bedoelt. Een korpschef is sowieso geen wetgever, zoals je mischien wel weet. Daarnaast mogen wetten bepaald door de daartoe bevoegde wetgevers in dit land nooit in strijd zijn met de grondwet. Geen enkele rechter zal daarbij de richtlijnen van het korps of welke dan ook uberhaupt serieus nemen of zwaarder laten wegen dan bepalingen uit het EVRM.
Uiteraard maak ik er gebruik van want het scheelt een hoop zinloze discussies.


Stephan,
Ik beperk me even tot bovenstaande want de rest hadden we al besproken en daar kwamen we samen niet uit.
Weet jij, of is er jurisprudentie  m.b.t. bovenstaande is. Zoals ik al eerder zij is bij mijn weten alleen de ppk de enige kaart om als beroepsjournalist je beroep te kunnen uitoefenen bij incidenten (binnen de afzetting)
Al mijn bijdragen op het forum zijn volledig op persoonlijke titel.


Hunter

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 6,176
  • Zoetermeer, Haaglanden
Reactie #289 Gepost op: 20 november 2011, 13:02:13
Eerst zeg je :

Onder bewerken valt voor mij ook: kentekens blurren, gezichten blurren en watermerk plaatsen op de foto enzo.

Daar doe ik dus ook niet aan.. Alleen bij verdachten omdat dat moet..

Vervolgens :

Ik maak geen foto's die ik moet blurren, of ik publicieer die gewoon weg niet.

De enige (onlogische) conclusie die ik hieruit kan trekken is dat jij foto's van verdachten blurt maar ze vervolgens niet publiceert. Als dat niet het geval is, dan spreek je jezelf tegen. Je kan goed praten en pagina's vullen met lappen tekst, maar als het op iets anders aankomt (blurren of scannen) dan geef je niet thuis. Vreemd dat de toon dan verandert?