Je eerste OGS-rit, hoe ging het en wat ging er door je heen?

Auteur Topic: Je eerste OGS-rit, hoe ging het en wat ging er door je heen?  (gelezen 6359 keer)

0 gebruikers (en 1 gast bekijken dit topic.

leerlingAMBU

  • Gast
Gepost op: 12 november 2007, 20:22:05
Ben benieuwd! Hoe oud was je toen je aangenomen werd?




Karim

  • Gast
Reactie #1 Gepost op: 12 november 2007, 22:33:13
Was 19, net aangenomen en draaide eerst 3 diensten mee voor ik zelfstandig ingezet zou worden.

2e dag kwam er een A1 binnen en mocht ik rijden, spannende ervaring natuurlijk voor 't eerst, zeker omdat ik nog geen enkele rijtraining o.i.d. gehad had toen.
Maar met gewoon goed luisteren naar wat de ervaren collega en wat logisch nadenken was er op zich niet veel speciaals aan.

Je moest 'n speciale instructie gehad hebben om met OGS te rijden wat bestond uit 'n a4'tje met wat regeljes (o.a. artikeltje 5) wat ik gekregen had met aanname en dat was destijds voldoende.


Steven78

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 757
  • Terug in de medische research
Reactie #2 Gepost op: 13 november 2007, 12:33:23
Even denken. Drie jaar terug, ik was 26 en had de baantraining en theorie achter de rug. Het was in een nachtdienst en iemand zou flink benauwd zijn. Flink wat adrenaline in mijn lijf, maar de rit ging prima. Aangekomen bleek het om een terminale patient te gaan... tja....


7194

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 5,128
Reactie #3 Gepost op: 13 november 2007, 12:37:57
Aangekomen bleek het om een terminale patient te gaan... tja....

Maakt dat de urgentie lager dan?


Steven78

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 757
  • Terug in de medische research
Reactie #4 Gepost op: 13 november 2007, 15:13:35
Hoi Gerard,

nee, niet noodzakelijk, maar, zonder al teveel uit te wijden, bleek het in dit geval te gaan om slecht uitvragen over de telefoon. De hulpvraag was iets tegen de toenemende benauwdheid (de patient was al dagen benauwd), terwijl dit werd opgevat als een plotseling ernstig benauwde (en verder gezonde) persoon. De indicatie voor de spoedrit was dus verkeerd. Echter, als je dat niet weet gooi je natuurlijk alles in de strijd.

Verder, maar dit is geheel mijn persoonlijke mening, vind ik dat je wel terughoudender zou moeten zijn met spoedrijden bij een terminale patient. Tijdens een spoedrit breng je, ongeacht je training, altijd andere verkeersdeelnemers in gevaar. En hier komt dan de lullige uitspraak/vraag: moet je zoveel risico nemen voor iemand 'die toch al dood gaat'. Uiteraard is het niet zo zwart-wit, dat weet ik wel, maar wel iets om over na te denken, misschien.

Dit gaat vast wat reacties opleveren....


leerlingAMBU

  • Gast
Reactie #5 Gepost op: 13 november 2007, 15:25:50
hoi Gerard

Bedankt voor je reactie

Misschien moet de vraag gesteld worden,: wil de patient die terminaal is, nog blijven leven?
Zoja, en het is ernstig moet er geen onderscheid gemaakt worden met OGS of niet-OGS.

Toch?


vesalius

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 1,506
Reactie #6 Gepost op: 13 november 2007, 15:35:47
hoi Gerard

Bedankt voor je reactie

Misschien moet de vraag gesteld worden,: wil de patient die terminaal is, nog blijven leven?
Zoja, en het is ernstig moet er geen onderscheid gemaakt worden met OGS of niet-OGS.

Toch?

Tsjaa, dan komt nu een nog hardere opmerking, is het aan de terminale patiënt zelf om te beslissen of er met OGS gereden wordt en nog alles uit de kast gehaald wordt ja of nee? Naar mijn mening gaat dit uiteraard wel in overleg met de patiënt maar is het uiteindelijk de dokter die de beslissing moet nemen... En dan ben ik het met Steven78 eens dat je moet afwegen of het het risico/de kosten het nog wel waard is. Natuurlijk zijn hierop genoeg uitzonderingen te verzinnen, maar de strekking is wel duidelijk denk ik.


Steven78

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 757
  • Terug in de medische research
Reactie #7 Gepost op: 13 november 2007, 15:45:30
Er werd mij zachtjes ingefluisterd dat dit onderwerp voor sommigen op het forum pijnlijk en kwetsend kan overkomen. Ik wil absoluut geen mensen pijn doen met mijn soms wat botte opmerkingen. Ik vind dat iemand in zo'n moeilijke periode van zijn of haar leven het maximale aan inzet verdiend. Het enige dat ik wilde aanhalen was het nemen van verantwoorde risico's.


vesalius

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 1,506
Reactie #8 Gepost op: 13 november 2007, 15:54:57
Er werd mij zachtjes ingefluisterd dat dit onderwerp voor sommigen op het forum pijnlijk en kwetsend kan overkomen. Ik wil absoluut geen mensen pijn doen met mijn soms wat botte opmerkingen. Ik vind dat iemand in zo'n moeilijke periode van zijn of haar leven het maximale aan inzet verdiend. Het enige dat ik wilde aanhalen was het nemen van verantwoorde risico's.

Tsjaa en op die manier kan iedere discussie in de kiem gesmoord worden, dit is een forum met betrekking op hulpverlening en niet met betrekking op het vermijden van onderwerpen die mogelijk pijnlijk kunnen zijn...

Natuurlijk verdient iemand ten alle tijden een maximale inzet, echter die maximale inzet moet wel afgewogen worden aan de hand van weloverwogen criteria en niet aan de hand van emoties. Dit klinkt hard, is het misschien ook wel, maar dit is wel de basis van onze gezondheidszorg...

Nu dan maar weer back on-topic?


leerlingAMBU

  • Gast
Reactie #9 Gepost op: 13 november 2007, 21:41:27
idd, graag bij het onderwerp blijven:)