Kanarie,
Klopt helemaal wat je schrijft. De waterstofionen worden weggebufferd om de pH+ binnen een zekere grens te behouden. Ze dragen wel iets bij aan het rustpotentiaal, maar compenseren niet voor de extracellulaire verplaatsing van kaliumionen. De intracellulair opgenomen H+-ionen worden in de cel gebufferd. Dat kan door ze bijvoorbeeld aan eiwitten te binden of door ze scheikundig om te zetten. Hiermee verliezen ze ieder geval een deel van hun lading en zo kunnen ze niet compenseren voor het extracellulair verplaatste kaliumion.
Deze reversibele moleculaire interacties vormen het hart van de dans van het leven. Alle biologische structuren en processen zijn afhankelijk van het samenspel van zowel niet-covalente als covalente interacties. Er bestaan drie fundamentele niet-covalente verbindingen. Electrostatische verbindingen, waterstof verbindingen en van der Waalse krachten. Deze verbindingen verschillen in geometrie, sterkte en specificiteit.
Bovenstaande impliceert dus verschillende eigenschappen van de afzonderlijke ionen, de binding die deze ionen aangaan met hun omgeving, de eigenschappen van de membraankanalen en het uiteindelijk concentratieverschil. Hierdoor kun je afzonderlijke ionen dus onmogelijk een op een als wisselgeld gebruiken. De natuur zit erg knap in elkaar voor zover we er iets zinnings over kunnen zeggen.
Groet,
Expert.
