Onderzoek naar effect inzet traumahelikopter 'Traumahelikopter heeft geen meerwaarde'

Auteur Topic: Onderzoek naar effect inzet traumahelikopter 'Traumahelikopter heeft geen meerwaarde'  (gelezen 53944 keer)

0 gebruikers (en 1 gast bekijken dit topic.

Joffry Ambu-Vpk

  • Ambulanceverpleegkundige
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 3,455
  • Ambulanceverpleegkundige
Dat verklaart dan erg veel.



Dat is toch ook wat ik zeg? Dat kritisch blijven kijken naar je eigen handelen een goede zaak is? Je laatste opmerking kan ik dan ook niet helemaal plaatsen?


Beste Expert wat bedoel je daar precies mee? Het kritisch nadenken over het handelen van Vesalius??
HBO-V, ACLS, IC, SOSA, PHTLS, PALS, LOV. PO AMLS en nog wat andere semi-interessante afkortingen. Ambulanceverpleegkundige instructeur (P)BLS AED, rod


Expert

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 1,568

Beste Expert wat bedoel je daar precies mee? Het kritisch nadenken over het handelen van Vesalius??


Neen Joffry,

Daarmee geef ik aan dat ik helemaal niet zo overtuigd ben van die zogenaamde kritische houding van ambulanceverpleegkundigen ten aanzien van hun eigen handelen. Vaak zie ik een zogenaamd erg kritische en overdreven zelfverzekerde houding die het handelen van anderen ter discussie stelt. En zonder een kritische houding naar jezelf is je eigen geloofwaardigheid vaak flinterdun.

Want waar blijkt die zogenaamde kritische houding ten aanzien van hun eigen handelen dan uit? Joffry.., leg mij dat nou eens goed inhoudelijk onderbouwd uit. Waar blijkt dat uit? De afgelopen jaren zijn er vele onderwerpen op dit forum aan de orde geweest. Dat gaat er af en toe hard op. Zeker wanneer er gevoelige onderwerpen ter discussie aan de orde komen zoals de eeuwige intubatievaardigheden, RSI en noem maar op.

Ik ben van mening dat gedegen onderzoek is wel degelijk mogelijk is binnen de ambulancesector. Daarvoor moeten dan wel betrouwbare cijfers worden gegenereerd en dat vraagt een zekere inspanning van alle partijen om dat goed methodologisch op te zetten. Dat is op zich geen enkel probleem. Vaak stranden initiatieven op politieke gevoeligheid. Als voorbeeld noem ik een fatsoenlijke complicatie registratie. Waar medici verplicht zijn hun handelen te overleggen aan een inspecterende instantie kunnen ambulanceverpleegkundigen ongecontroleerd hun gang gaan. Dat is mij met twintig jaar ervaring in de pre-hospitale hulpverlening wel duidelijk geworden.

Een oesophagaal geplaatste tube wordt schouderophalend afgedaan. "Dat heeft dan moeten gebeuren tijdens het overtillen van de patiënt" is een opmerking die iedereen direct zal herkennen uit zijn omgeving. Want zelf is het je natuurlijk nog nooit overkomen. Kijk.., dan kraam je als hulpverlener natuurlijk klinkklare onzin uit en daarmee staat je geloofwaardigheid ter discussie. Nog los van het feit dat vaak volstrekt onduidelijk is hoeveel prakpogingen aan de uiteindelijk geplaatste tube vooraf zijn gegaan. De desbetreffende brave zooiensteker stapt vervolgens weer in zijn ambulance en gaat vervolgens over tot de orde van de dag om aansluitend zijn "crashkoffer" aan te vullen en aan te schuiven aan de koffietafel. Daar worden vervolgens de sterke verhalen weer met elkaar gedeeld. "Oh.., had je een reanimatie?" "Verliep de intubatie een beetje goed?" Je krijgt mij er niet van overtuigd daar een keurige complicatie registratie tegenover staat.

Weet je wat ik trouwens onlangs heb meegemaakt? Tijdens het overtillen van mijn patiënt bleek mijn oesophagaal geplaatste tube ineens in de trachea te zitten. Compleet met veel te hard opgeblazen cuff. Echt waar!

Kortom, je kunt natuurlijk heel belangrijk roepen dat heel veel collega's zeer kritisch staan tegenover hun eigen handelen, maar voorlopig blijkt dat helemaal nergens uit. Hun aanmatigende houding tegenover anderen vind ik dan ook vaak ongepast.

Expert.


CM

  • Docent verpleegkunde/parttime ambulanceverpleegkundige
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 2,118

Neen Joffry,

Daarmee geef ik aan dat ik helemaal niet zo overtuigd ben van die zogenaamde kritische houding van ambulanceverpleegkundigen ten aanzien van hun eigen handelen. Vaak zie ik een zogenaamd erg kritische en overdreven zelfverzekerde houding die het handelen van anderen ter discussie stelt. En zonder een kritische houding naar jezelf is je eigen geloofwaardigheid vaak flinterdun.

Want waar blijkt die zogenaamde kritische houding ten aanzien van hun eigen handelen dan uit? Joffry.., leg mij dat nou eens goed inhoudelijk onderbouwd uit. Waar blijkt dat uit? De afgelopen jaren zijn er vele onderwerpen op dit forum aan de orde geweest. Dat gaat er af en toe hard op. Zeker wanneer er gevoelige onderwerpen ter discussie aan de orde komen zoals de eeuwige intubatievaardigheden, RSI en noem maar op.

Ik ben van mening dat gedegen onderzoek is wel degelijk mogelijk is binnen de ambulancesector. Daarvoor moeten dan wel betrouwbare cijfers worden gegenereerd en dat vraagt een zekere inspanning van alle partijen om dat goed methodologisch op te zetten. Dat is op zich geen enkel probleem. Vaak stranden initiatieven op politieke gevoeligheid. Als voorbeeld noem ik een fatsoenlijke complicatie registratie. Waar medici verplicht zijn hun handelen te overleggen aan een inspecterende instantie kunnen ambulanceverpleegkundigen ongecontroleerd hun gang gaan. Dat is mij met twintig jaar ervaring in de pre-hospitale hulpverlening wel duidelijk geworden.

Een oesophagaal geplaatste tube wordt schouderophalend afgedaan. "Dat heeft dan moeten gebeuren tijdens het overtillen van de patiënt" is een opmerking die iedereen direct zal herkennen uit zijn omgeving. Want zelf is het je natuurlijk nog nooit overkomen. Kijk.., dan kraam je als hulpverlener natuurlijk klinkklare onzin uit en daarmee staat je geloofwaardigheid ter discussie. Nog los van het feit dat vaak volstrekt onduidelijk is hoeveel prakpogingen aan de uiteindelijk geplaatste tube vooraf zijn gegaan. De desbetreffende brave zooiensteker stapt vervolgens weer in zijn ambulance en gaat vervolgens over tot de orde van de dag om aansluitend zijn "crashkoffer" aan te vullen en aan te schuiven aan de koffietafel. Daar worden vervolgens de sterke verhalen weer met elkaar gedeeld. "Oh.., had je een reanimatie?" "Verliep de intubatie een beetje goed?" Je krijgt mij er niet van overtuigd daar een keurige complicatie registratie tegenover staat.

Weet je wat ik trouwens onlangs heb meegemaakt? Tijdens het overtillen van mijn patiënt bleek mijn oesophagaal geplaatste tube ineens in de trachea te zitten. Compleet met veel te hard opgeblazen cuff. Echt waar!

Kortom, je kunt natuurlijk heel belangrijk roepen dat heel veel collega's zeer kritisch staan tegenover hun eigen handelen, maar voorlopig blijkt dat helemaal nergens uit. Hun aanmatigende houding tegenover anderen vind ik dan ook vaak ongepast.

Expert.

Expert,

Ik ben het roerend mee eens met de stelling dat er meer onderzoek plaats moet vinden in de ambulancezorg. En dat het, zeker gezien de digitale tijdsperk, ook nauwkeurig moet kunnen. Daarna scheiden onze wegen in je betoog. De stelling dat een misplaatste tube schouder ophalend wordt afgedaan vind ik ronduit stuitend en zeker niet representatief voor mijn collega's hier in Gelderland. Iedere misplaatste tube is er één te veel en dat is een drama voor de patient maar ook voor ons.

De opmerking dat de tube schuift onder het tillen gaat m.i. niet op. Wij maken toch gebruik van End-tidal CO2? Ik zou hopen dat de collega's adequaat reageren op een plotselinge daling in de Co2.. En om nog even de cuffdruk aan te halen: een cuff manometer is een effectief middel om ervoor te zorgen dat de druk niet te hoog wordt, want hand in eigen boezem stekend, dat gebeurt inderdaad iets te vaak door onervarenheid cq onwetendheid.

Ik weet niet of er grote verschillen zijn in ambulance NL maar je verhaal komt mij niet bekend in de oren voor. Ik vind het namelijk een cowboy verhaal terwijl ik ons liever zie als zorgprofessionals in de acutezorg keten.

CM
The exceptional is ubiquitous; to be entirely typical is a rare and lonely state - Andrew Solomon


Delta

  • AIOS Anesthesie
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 2,443
  • Arts
Praktijkvoorbeeld uit Gelderland: Tube in oesophagus wordt door de ambu-pleeg die 'm plaatste afgedaan met "Oh, heb je er een x-thorax van"?
Antwoord anesthesioloog: Eh, nee: we hebben 'm uiteraard direct goedgeplaatst.
Respons: Oh, dan staat er dus niets vast.

:-X

Of, op de IC blijkt de pharynx fors beschadigd door een larynxtube... Dat blijkt pas als de ambu lang en breed weg is. Via de MMA kan er wellicht nog een complicatiemelding worden gedaan, maar het leermoment is dan al lang en breed vergaan.
Arts  www.alphalog.nl


Expert

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 1,568

De stelling dat een misplaatste tube schouder ophalend wordt afgedaan vind ik ronduit stuitend.

CM


Ik ook!



De opmerking dat de tube schuift onder het tillen gaat m.i. niet op. Wij maken toch gebruik van End-tidal CO2? Ik zou hopen dat de collega's adequaat reageren op een plotselinge daling in de CO2. En om nog even de cuffdruk aan te halen: een cuff manometer is een effectief middel om ervoor te zorgen dat de druk niet te hoog wordt, want hand in eigen boezem stekend, dat gebeurt inderdaad iets te vaak door onervarenheid cq onwetendheid.

Ik weet niet of er grote verschillen zijn in ambulance NL maar je verhaal komt mij niet bekend in de oren voor. Ik vind het namelijk een cowboy verhaal terwijl ik ons liever zie als zorgprofessionals in de acutezorg keten.

CM


CM,

Jij en ik weten heel erg goed dat er met regelmaat sprake van een andere realiteit.

Mijn vraag aan de zorg professional in de acute zorg blijft nog steeds onbeantwoord;

"Waar blijkt die zogenaamde kritische houding ten aanzien van hun eigen handelen dan uit? Leg mij dat nou eens goed inhoudelijk onderbouwd uit".

Verder niets toe te voegen aan de inhoud van mijn betoog.

Expert.


seh/ic broeder

  • (alg.) Verpleegkundige Spoedeisende Hulp en Ambulancezorg Belgie
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 862
  • Alles komt goed !
Op de verpleegkundige opleiding hebben we een waardevolle les gehad over drogredenen om een discussie te winnen. Iemand/anderen in een negatief daglicht zetten was er een van.

Ik heb een beetje het idee dat er dit nu gebeurd door voorbeelden uit de praktijk te nemen die m.i. totaal niet representatief zijn voor de ambulancezorg in zijn geheel. Ik werk zelf momenteel (nog) niet in de ambulancezorg, maar heb hierin wel gewerkt en de voorbeelden die genoemd worden en de daarbij beschreven houding van de ambulancehulpverlener herken ik totaal niet (gelukkig).

Enerzijds wordt op deze manier (bedoeld of onbedoeld) wel het oorspronkelijke onderwerp uit de weg gegaan, nl. het gedane onderzoek naar de meerwaarde van de traumahelikopter

Anderzijds vind ik expert een goed punt hebben en is wetenschappelijk onderzoek belangrijk, zodat niet gedaan wordt wat altijd het beste geacht werd, maar evidence based practise. Maar gelukkig worden deze onderzoeken wel gedaan.

Saillant detail hierin vind ik wel dat er door o.a. expert bepaalde generalisaties (zoals ik ze interpreteer) worden gedaan, die niet gestaafd zijn op onderbouwde onderzoeken dan wel cijfers.

Voor elk voorbeeld wat gegeven wordt van een ambulanceverpleegkundige die iets niet op de juiste manier doet, kan ik er ook een geven van een MMT-arts/arts in het ziekenhuis. Maar wat voor zin heeft dit, buiten dat het een soort moddergooigevecht wordt. Natuurlijk zullen dit soort praktijk voorbeelden voorkomen, maar dat wil niet zeggen dat het voor alle hulpverleners (prehospitaal en klinisch) geldt. Mijn inziens zijn het incidenten en meer niet.

Ter vergelijk: als ik kijk naar de 6 maanden die ik op een CCU heb gewerkt en hoe vaak er zaken gebeuren door artsen die volgens ons als verpleegkundigen anders hadden gemoeten, maar waar niks mee gebeurd. Vraag ik me af of het vergelijk van Expert aangaande dat medici verplicht zijn hen handelen te overleggen aan een inspecterende instantie, wel op gaat. Ik heb regelmatig meegemaakt in die relatief korte periode dat bepaalde zaken niet geregistreerd werden, dus onmogelijk geïnspecteerd zouden kunnen worden.

Dat wil niet zeggen dat het niet belangrijk is dat ambulanceverpleegkundigen kritisch blijven naar het eigen handelen. Het is en blijft de eigen verantwoordelijkheid van de verpleegkundige om zijn eigen vaardigheden op peil te houden (bekwaam en bevoegd) en kritisch te blijven kijken. Omdat het niet cijfermatig bij wordt gehouden, wil m.i. niet zeggen dat het niet gebeurd. Vind persoonlijk wel dat het een goed plan zou zijn om wel te doen.

Ik hoop dan ook dat we deze discussie iets productiever verder kunnen laten gaan, in plaats van praktijkvoorbeelden te noteren als zijnde representatief voor een gehele beroepsgroep.

Expert even een vraag (zonder verdere bijbedoeling) uit interesse: hoe zorg jij dat je kritisch blijft aangaande je eigen handelen?


Expert

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 1,568

Expert even een vraag (zonder verdere bijbedoeling) uit interesse: hoe zorg jij dat je kritisch blijft aangaande je eigen handelen?


Inderdaad off topic, maar wel een aardige vraag.

Het grootste deel van de tijd sta ik "gewoon" op OK. Daarbij leid ik arts assistenten in opleiding tot anesthesioloog op. Dat vraagt grote mate van kennis en betrokkenheid. Daarbij worden wij jaarlijks door de assistenten beoordeeld. Iedere ingreep wordt opgenomen in een centraal bestand dat de "complicatieregistratie" heet. Deze registratie is verplicht en de IGZ kan ongevraagd inzage verlangen. Complicaties worden gemeld bij een commissie en geloof mij..., complicaties in de geneeskunde zijn aan de orde van de dag. Iedereen maakt fouten. Ik ook. De meer bijzondere complicaties worden besproken in een complicatie bespreking, waarbij zeer kritische collega's je het vuur aan de schenen leggen. Bijzondere complicaties waarbij ik direct ben betrokken beschrijf ik en bied ik aan ter publicatie aan vaktijdschriften. Ik verricht wetenschappelijk onderzoek op het gebied van pre-hospitaal airway management en ben aanwezig tijdens refereeravonden, researchbesprekingen et cetera. Tot slot maak ik deel uit van een research groep op het gebied van de pre-hospitale behandeling van het neurotrauma. Geloof mij, je kunt niet zomaar iets opschrijven en aanbieden ter publicatie zonder de zeer kritische rode pen van collega's.

Ik lees veel serieuze vakliteratuur op het gebied van trauma en (emergency) anesthesiologie. Daarnaast houd ik mijn vakkennis goed bij en jaarlijks volg ik (verplicht) als participant nascholingen. Jaarlijks moeten 40 accreditatie punten worden verzameld om na vijf jaar in aanmerking te kunnen komen voor herregistratie als medisch specialist. Nou kun je natuurlijk je punten slapend achterover leunend verzamelen door naar een of ander symposium te gaan. Dat is niet mijn steil. Ik schrijf mij graag in voor een cursus van enkele dagen. Daarmee ben ik niet altijd even blij, gezien de enorme tijds belasting buiten werktijd, die dat in voorbereiding met zich meeneemt.

Als voorbeeld noem ik de voorbereiding op een nascholing die ik heb gevolgd in september vorig jaar. Een in Engelse taal geschreven cursusboek van meer dan 500 pagina's moet aandachtig worden bestudeerd. Daarnaast is er nog vierentwintig uur voorbereiding via een e-learning programma en moet er vooraf een MC toets worden gemaakt via het internet om examen te mogen doen. Tijdens de tweedaagse cursus wordt actieve participatie verwacht in lessen en workshops. Het geheel wordt afgesloten met een praktijk en theorie toets door zeer kritische vakbroeders. Indien onvoldoende resultaat krijg je alleen een bewijs van deelname.

Verder particpeer ik actief in onderwijs. Zo verzorg ik met grote regelmaat nascholingen voor ambulancepersoneel en collega artsen in binnen en buitenland. Ook spreek in nogal eens tijdens symposia.

Last but not least, ik vind het leuk om deel te nemen op het hulpverleningsforum. Daarmee stel ik mijzelf bijzonder kwetsbaar op voor allerhande meningen van anonieme forumleden.

Groet,

Expert


EM physician

  • AIOS
  • Forum gebruiker
  • ***
  • Berichten: 375
Misschien een idee om een apart topic te maken met betrekking tot kwaliteitsmonitoring van pre-hospitale zorg. Ik heb een aantal vragen hierover, die off-topic zijn aangaande titel van deze topic.

Groet,
HapAmbu


Joffry Ambu-Vpk

  • Ambulanceverpleegkundige
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 3,455
  • Ambulanceverpleegkundige
quote Expert: Waar medici verplicht zijn hun handelen te overleggen aan een inspecterende instantie kunnen ambulanceverpleegkundigen ongecontroleerd hun gang gaan. Dat is mij met twintig jaar ervaring in de pre-hospitale hulpverlening wel duidelijk geworden.



Beste Expert, je weet ook dat deze bewering van jouw kant niet waar is en niet gestaafd kan worden met bewijzen.

Ambulanceverpleegkundigen zijn een van de weinige beroepen in de maatschappij en in de gezondheidszorg die iedere 5 jaar een profcheck moeten afleggen, in sommige regios zelfs ieder jaar. Daarnaast checken teamleiders, werkbegeleiders. praktijkopleiders, kwaliteitsfunctionarissen en last but not leats de medisch managers (MMA's) de ritformulieren en worden de AVP-en tijdwens de lesdagen gevolgd en getoetst qua practische en theoretische kennis. Indien dat niet gebeurt dan hebben niet alleen de betrokken AVP-en maar zeker ook de betrokken eerder genoemde fucntionarissen verzaakt en heel wat uit te leggen...

Gezien jouw litanie die als een wolkbreuk losbreekt ben ik wel benieuwd naar jouw drijfveer achter je verhaal, mopgelijk negatieve ervaringen, maar ik ga hier toch ook niet een negatief verhaal over huisartsen SEH artsen en MMAS's neerpennen?



quote Expert: Want waar blijkt die zogenaamde kritische houding ten aanzien van hun eigen handelen dan uit? Joffry.., leg mij dat nou eens goed inhoudelijk onderbouwd uit. Waar blijkt dat uit? De afgelopen jaren zijn er vele onderwerpen op dit forum aan de orde geweest. Dat gaat er af en toe hard op. Zeker wanneer er gevoelige ond 998765erwerpen ter discussie aan de orde komen zoals de eeuwige intubatievaardigheden, RSI en noem maar op.

Ik ga dit dus niet duidelijk onderbouwd uitleggen, dat is niet mijn functie en al helemaal niet mijn doel op dit forum, ik voel me niet aangesproken door jouw kritiek. Overigens kan er zeer wel onderzoek worden uitgevoerd in de ambulancezorg, helaas strandt dit vaak op onwil of onmogelijkheden binnen de organisaties binnen de ambulancezorg.

De autonomie en invloed van AVP-en is helaas niet zo groot dat zij als beroepsgroep d ebepalende factor zijn binnen hun eigen vakgebied, daravoor zijn er teveel andere actoren in het eigen werkveld die ieder hun eigen politieke, zakelijke en andere eigenbelangen hebben. Daarbij is het salaris ven invloed an AVP-en nu ook weer niet zo hoog dat zij een eigen beeld en stembepalende invloed kunnen uitoefenen a la de huisartsen. Artsenlobby's zijn altijd beter gezien maatschappelijke positie en invloed in het verleden, de sociologie van de gezondheidszorg is daar vrij duidelijk over.
Als bijvoorbeeld een woordvoerder van een Heli MMT iets zegt over het belang van traumahelicopters zal dit groot uitgemeten worden in de pers, als de woordvoerder van de beroepsvereniging van de ambulancezorg hierover iets zegt (weet iemand wie dat is uberhaupt? ook een teken aan de wand....) dan verdwijnt dat naar pagina 10 in de marge...
Dit veranderen is een zaak van mogelijkheden, lange adem, geld, invloed en tijd. Ik zou het ook graag anders zien maar dit veranderen zal niet makkelijk zijn.
HBO-V, ACLS, IC, SOSA, PHTLS, PALS, LOV. PO AMLS en nog wat andere semi-interessante afkortingen. Ambulanceverpleegkundige instructeur (P)BLS AED, rod


Lunatum

  • Arts
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 959
Misschien een idee om een apart topic te maken met betrekking tot kwaliteitsmonitoring van pre-hospitale zorg. Ik heb een aantal vragen hierover, die off-topic zijn aangaande titel van deze topic.

Groet,
HapAmbu
Dat lijkt mij een heel strak plan. :)


Fouten en complicaties zijn aan de orde van de dag, waar gewerkt wordt maakt men fouten. Dat is een feit. Ik herken de verschillende meningen hier in de laatste posts in dit topic wel. Er zijn weinig formele of gestructureerde mogelijkheden om bijvoorbeeld complicaties terug te koppelen aan ambulancepersoneel. Een ritformulier zegt niet alles over eventuele complicaties in het pre-hospitale traject. Het genoemde voorbeeld van een oesophagale of te diepe plaatsing van de tube zijn niet zo heel uitzonderlijk.

Ook op SEH's en verpleegafdelingen worden lang niet alle complicaties adequaat geregistreerd en teruggekoppeld aan de betrokken beroepsbeoefenaren. Dat is jammer, niet omdat de betreffende arts of verpleegkundige 'op zijn kop' moet krijgen, maar juist omdat men kan leren van fouten en kan proberen om deze in de toekomst te voorkomen.

Het begint met open en eerlijk met elkaar praten over mogelijke complicaties. Op een gelijke basis, zonder een verwijtende vinger.