Volgens mij is het mogelijk op basis van IBS fixatie en andere dwangmaatregelen toe te passen ter overbrugging van een zogenoemde noodsituatie, zoals opgenomen in de wet BOPZ. Toetsing vindt (vaak naderhand) plaats door tussenkomst van de rechter (i.t.t. bijv. Finland waar enkel de psychiater een IBS danwel RM afgeeft zonder tussenkomst van de rechterlijke macht en dus ook dwang mag toepassen).
De eisen zijn inderdaad veel strenger o.b.v. de BOPZ dan de WGBO, maar bij het vervoeren van een psychiatrisch patient is volgens mij al vaak een IBS afgegeven.
Inderdaad, echter heb je wel eens buiten een instelling een IBS proberen te krijgen? Daar gaan gerust uren overheen en tot die tijd mag je nagenoeg niks. Dit in tegenstelling tot dwang onder de WGBO waar je als goed hulpverlener zelf over beslist.
Even voor de duidelijkheid:
Wet BOPZ (Bijzondere Opnemingen in Psychiatrische Ziekenhuizen) regelt dwang(opname) bij psychiatrische ziektebeelden, pas toegestaan na afgeving van een IBS (In Bewaring Stelling) door de burgemeester die deze pas mag afgeven na een schriftelijke verklaring van een bij voorkeur psychiater maar in geval van nood een arts welke niet bij de behandeling betrokken is. Deze moet binnen 3 dagen door een rechter verlengd dan wel ingetrokken worden.
WGBO (Wet op de Geneeskundige BehandelingsOvereenkomst) heeft een bepaling waarin staat dat wanneer iemand door ziekte niet wilsbekwaam geacht kan worden de behandeling op basis van goed hulpvelenersschap gegeven kan worden.
