Contact hulpverlener reanimatie met slachtoffer of familie

Auteur Topic: Contact hulpverlener reanimatie met slachtoffer of familie  (gelezen 24523 keer)

0 gebruikers (en 1 gast bekijken dit topic.

Kanarie

  • Forum gebruiker
  • ***
  • Berichten: 283
Reactie #20 Gepost op: 22 maart 2014, 18:15:58
Citaat van: Delta link=msg=1252912 date=1395466421
Heeft er iemand enige idee wat ik of een IC verpleegkundige doe met bandjes die om polsen zitten wanneer ik een reanimant op de Eerste Harthulp binnen krijg? Hint: Het heeft iets te maken met de crash schaar die daar aan de muur hangt. Heel wellicht is er een mini kansje dat het in de zak met persoonlijke eigendommen terecht komt, maar waarschijnlijk ligt het binnen een kwartier op de grond.

Als je als lekenhulpverlener de behoefte hebt om te weten hoe het is afgelopen, dan is het wellicht beter om je gewoon niet op te geven voor een AED alert. Die onzekerheid krijg je er gewoon bij cadeau. Als het slachtoffer de behoefte heeft om zijn redders nog eens te spreken is dat vast wel mogelijk zonder bandje.
Na een AED alert een jaartje geleden ben ik ineens gebeld door de nabestaande. Mijn gegevens waren opgeschreven door de politie, die ze hadden doorgegeven.


Inderdaad: bandjes om polsen zitten erg in de weg bij infusen en lijnen prikken en zullen hoogstwaarschijnlijk worden doorgeknipt. Dan is het maar hopen dat het bandje in de hectiek rondom het redden van een leven, apart door iemand wordt opgepakt en bij de persoonlijke spullen wordt gelegd en niet op de grond blijft liggen en in de vuilnisbak belandt. Het bandje of het serienummer komt in elk geval niet in het medisch dossier.


Delta

  • AIOS Anesthesie
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 2,443
  • Arts
Reactie #21 Gepost op: 22 maart 2014, 20:45:13
Citaat van: René van der Helm link=msg=1252921 date=1395474072
Vreemd, mag dat zo maar?

Wist je nog om wie het ging?

Ik ben de woning van die vrouw binnen gegaan, dus ik weet niet hoe het zit met mijn privacy, maar ik heb er geen bezwaar tegen dat zij weet wie er binnen is geweest. Ik vond het in ieder geval niet vervelend. En nee, ik reanimeer niet zo vaak buiten het ziekenhuis dat ik niet meer weet om wie het ook alweer ging. Bovendien was het 6 huizen verderop.

Naar de politie heb ik me geïdentificeerd als arts, de reanimatie geleid en ik had een ALS tas mee, dus dat heeft misschien er toe geleid dat ze mijn gegevens makkelijker aan die vrouw hebben gegeven, maar ik weet niet wat het officiële beleid is.
Arts  www.alphalog.nl


ir. Auditor

  • Ingenieur die nog geen band kan plakken.
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 3,654
  • Do one thing every day that scares you (M Schmich)
Reactie #22 Gepost op: 22 maart 2014, 23:47:37
Klinkt dus alsof dit idee ook nog niet helemaal is uitgedacht. Al is er natuurlijk wel een kansje dat aangezien de RAV mee werkt aan dit project, de ziekenhuizen in de deelnemende regio's ook op de hoogte zijn en er misschien aan zullen denken het bandje wel bij persoonlijke spullen te doen.

Het is natuurlijk niet altijd zo dat de politie zorgt voor het noteren van dat soort gegevens. Ik heb 1x een reanimatie uitgevoerd op straat, weet helemaal niets van die man, alleen zijn leeftijd, dat hij kaal was en bij kennis de ambulance is in gegaan (dus eigenlijk weet ik best veel.....) er was ook politie bij, maar gegevens hebben ze niet genoteerd. Wanneer die man dus behoefte heeft om mij te spreken kan dat nog knap lastig voor hem gaan worden om mij terug te vinden. Zelf heb ik in dit geval overigens geen behoefte aan contact, heb gedaan wat ik moest doen en hij heeft heel veel geluk gehad dat het succesvol was. Dat is voldoende voor mij.


Nachtbroeder

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 2,399
Reactie #23 Gepost op: 22 maart 2014, 23:50:06
Citaat van: Kanarie link=msg=1253079 date=1395508558


Inderdaad: bandjes om polsen zitten erg in de weg bij infusen en lijnen prikken en zullen hoogstwaarschijnlijk worden doorgeknipt. Dan is het maar hopen dat het bandje in de hectiek rondom het redden van een leven, apart door iemand wordt opgepakt en bij de persoonlijke spullen wordt gelegd en niet op de grond blijft liggen en in de vuilnisbak belandt. Het bandje of het serienummer komt in elk geval niet in het medisch dossier.

Ik ben eerlijk gezegd ook wel benieuwd wie er op straat op zit te wachten om tijdens een reanimatie bandjes te gaan staan uitdelen.


Red

  • HAP Eenheid Amsterdam
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 5,255
Reactie #24 Gepost op: 22 maart 2014, 23:59:03
Laat dan gewoon een "visitekaartje" achter in de woning op een bijzet tafeltje. Iets in de trend van:
"Als burgerhulpverlener ben ik zojuist bij u geweest. Ik zou graag, indien u dat zelf ook wil, horen hoe het is afgelopen. U kan mij bereiken op..."
Success is born out of arrogance, but greatness comes from humility.


ir. Auditor

  • Ingenieur die nog geen band kan plakken.
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 3,654
  • Do one thing every day that scares you (M Schmich)
Reactie #25 Gepost op: 23 maart 2014, 00:20:44
Dan moet je als hulpverlener wel op dat moment al weten of je dat zou willen of niet. Je kunt dan niet meer terug komen op je beslissing.

Daarnaast zie ik nu ook al een aantal AED-alert fanatiekelingen die nu waarschijnlijk na Red zijn tip morgen speciaal visitekaartjes gaan laten drukken voor me  98uiye

Oke het is duidelijk dat dit misschien niet een 100% goed werkend systeem is, ik vind het echter wel goed dat RAV's er toch mee bezig zijn en hun rol hier in zien. Dat vind ik netjes, het is volgens mij ook iets wat bij hun moet liggen, zij zijn er immers altijd bij. De politie is er niet altijd, niet alle burgerhulpverleners die iemand reanimeren zijn er via een AED alert heen gestuurd, maar de ambulance is er wel altijd.

Ik ben benieuwd naar of het systeem werkt. Het feit dat het nu heel vrijblijvend is vind ik goed, geen van de partijen voelt zich nu waarschijnlijk gedwongen om contact op te nemen, maar als beide de behoefte hebben kan dat wel. Overigens verwacht ik dat zonder het bandje de RAV de mensen ook wel met elkaar in contact kan brengen. Misschien dat dat ook wel een idee is, gewoon een paar flyers met een telefoonnummer van de RAV in de ambulance, je geeft er 1 aan de burgerhulpverleners, met daarop dat mochten ze er behoefte aan hebben ze kunnen bellen met de RAV een hun gegevens kunnen achterlaten. In het ziekenhuis zou het zelfde verteld kunnen worden aan het slachtoffer of familie. Wanneer beide partijen zich dan gemeld hebben bij de RAV kan de RAV hun gegevens doorgeven. Wanneer slechts 1 van de partijen zich meldt dan is dat een teken dat de ander er kennelijk geen behoefte aan heeft.


Nachtbroeder

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 2,399
Reactie #26 Gepost op: 23 maart 2014, 00:33:37
Het zal misschien wel aan mij liggen hoor, maar slaan we niet allemaal een beetje door met de hele reanimatiepolonaise? Het begint ondertussen wel erg romantisch te worden, er wordt zelfs een "date" geregeld met de persoon waarvan je het leven even hebt gered...

Klinkt allemaal prachtig, maar de werkelijkheid is helaas vaak wat minder..

Soms ben ik blij dat ik van bepaalde patiënten die ik "op straat" tegenkom te horen krijg wat er in het ziekenhuis daadwerkelijk is geconstateerd, maar dat wil nog niet zeggen dat ik sta te springen om daar op de koffie te gaan. Vaak hoor je niks meer, zo werkt de wereld nou eenmaal. Ik denk het dat voor de emotionele nasleep van de burgerhulpverlener juist beter is als je het niet meer hoort, kan je een hoop ellende besparen. Persoonlijk heb ik meer aan een simpele, maar welgemeende, "bedankt" of  "goed gewerkt!" op z'n tijd.  O0


ir. Auditor

  • Ingenieur die nog geen band kan plakken.
  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 3,654
  • Do one thing every day that scares you (M Schmich)
Reactie #27 Gepost op: 23 maart 2014, 01:59:35
Citaat van: -Joost- link=msg=1253154 date=1395531217
Het zal misschien wel aan mij liggen hoor, maar slaan we niet allemaal een beetje door met de hele reanimatiepolonaise? Het begint ondertussen wel erg romantisch te worden, er wordt zelfs een "date" geregeld met de persoon waarvan je het leven even hebt gered...

Klinkt allemaal prachtig, maar de werkelijkheid is helaas vaak wat minder..

Soms ben ik blij dat ik van bepaalde patiënten die ik "op straat" tegenkom te horen krijg wat er in het ziekenhuis daadwerkelijk is geconstateerd, maar dat wil nog niet zeggen dat ik sta te springen om daar op de koffie te gaan. Vaak hoor je niks meer, zo werkt de wereld nou eenmaal. Ik denk het dat voor de emotionele nasleep van de burgerhulpverlener juist beter is als je het niet meer hoort, kan je een hoop ellende besparen. Persoonlijk heb ik meer aan een simpele, maar welgemeende, "bedankt" of  "goed gewerkt!" op z'n tijd.  O0

Persoonlijk denk ik er net zo over, maar ik denk dat wij daarin wel de minderheid zijn. Een groot deel van de mensen heeft blijkbaar wel behoefte aan die mogelijkheid en dat moet je dan volgens mij wel zo goed mogelijk faciliteren. Daarbij moet je ongewenste bijeffecten wel zo goed mogelijk inperken en daar ligt dan ook een taak voor de RAV volgens mij.

Zelf heb ik inderdaad ook geen behoefte aan contact met die man waar ik het in het vorige bericht over had. Van hem heb ik die 'bedankt'  gehad op het moment dat hij de ambulance in geschoven werd. Ik was nog van de kaart door wat er net gebeurd was, wilde nog iets tegen hem zeggen maar wist niet wat. Het enige wat me gepast leek op dat moment was hem sterkte wensen, hij stak zijn duim naar mij op en werd vervolgens de ambulance in gereden. Mooiste moment van mijn leven, denk dat er maar weinig dingen zullen komen in de toekomst die daaraan zullen tippen en daarom heb ik inderdaad ook totaal geen behoefte aan contact, hij heeft al bedankt tegen me gezegd.

Maar juist om die doorgeslagen polonaise wat te reguleren vind ik dit een goed initiatief, want op deze manier is er grip op te houden.


Peter71

  • Senior gebruiker
  • ****
  • Berichten: 21,386
  • Hoofdbrandwacht
Reactie #28 Gepost op: 23 maart 2014, 08:54:59
Citaat van: -Joost- link=msg=1253154 date=1395531217
Het zal misschien wel aan mij liggen hoor, maar slaan we niet allemaal een beetje door met de hele reanimatiepolonaise? Het begint ondertussen wel erg romantisch te worden, er wordt zelfs een "date" geregeld met de persoon waarvan je het leven even hebt gered...

Klinkt allemaal prachtig, maar de werkelijkheid is helaas vaak wat minder..

Soms ben ik blij dat ik van bepaalde patiënten die ik "op straat" tegenkom te horen krijg wat er in het ziekenhuis daadwerkelijk is geconstateerd, maar dat wil nog niet zeggen dat ik sta te springen om daar op de koffie te gaan. Vaak hoor je niks meer, zo werkt de wereld nou eenmaal. Ik denk het dat voor de emotionele nasleep van de burgerhulpverlener juist beter is als je het niet meer hoort, kan je een hoop ellende besparen. Persoonlijk heb ik meer aan een simpele, maar welgemeende, "bedankt" of  "goed gewerkt!" op z'n tijd.  O0
Geheel mee eens. Moet je wel willen weten hoe de afloop is geweest van een reanimatie. Zeker als het slachtoffer uiteindelijk toch komt te overlijden kan dat wellicht een schuldgevoel oproepen bij die burgerhulpverlener.
Als ik als brandweerman bij een incident  met slachtoffers ben is de klus klaar op het moment dat de ambulance vertrekt met het slachtoffer. Persoonlijk wil ik geen eens weten hoe het met een slachtoffer is. De anderhalve keer dat we dit wel weten is dan toch ter kennisgeving.


helm

  • Gast
Reactie #29 Gepost op: 23 maart 2014, 09:44:43
Ik ben even de draad kwijt. Wie wil nou met wie contact? BurgerHV met familie of familie met BurgerHV?

De reanimaties die ik heb meegemaakt en waarbij burgerHV aanwezig was waren er een stuk of 6 van die HV's. Dat wordt nog een groot theekransje.
Het lijkt mij dat wanneer de familie wat wil weten, zij terecht kunnen bij de ambulancedienst en het ontvangende ziekenhuis. Ik kan mij niet voorstellen dat in de hectiek de familie enig idee heeft wie er precies binnen geweest zijn.

En als de BurgerHV wat wil weten over de afloop, dan heeft deze pech omdat die tegen een beroepsgeheim aanloopt.