Zou er als het goed is los van moeten staan. In principe wordt het aangeleerd dat je bij het zien van het feit al besluit of je er wel of niet voor gaat schrijven. In de praktijk loopt dat misschien soms wat schever maar toch denk ik dat elke agent naar de feiten blijft kijken. Even als voorbeeld: als ik jou bij een dergelijke controle geen bekeuring geef /ibn en iemand vanwege etnische afkomst of uiterlijk bij een zelfde maglite wel (of een collega) en iemand van de pers of politiek krijgt er lucht van dan heb je heel wat uit te leggen. Vandaar dat dus dat ik refereer aan de afspraken. Als agent heb je je discretionaire bevoegdheid, maar soms gelden afspraken tijdens een controle of politie breed (Helmgras +bellen gedragingen) andere afspraken.
Dit mag je me even verduidelijken...
het word aangeleerd bij het zien van een feit, of je er wel of niet voor gaat schrijven...
Volgens mij is het toch al een feit, dus dan zou je er toch voor moeten schrijven? Of toch niet?
Dus je ziet bij mij in de auto een maglite en je beslist er voor om er niet over te schrijven...
Of je ziet bij mij een maglite en je beslist er voor om te gaan schrijven...
of schrijf je er niet voor omdat ik een gegronde reden heb, of die reden is niet belangrijk en je schrijft gewoon...
Of het blijft toch bij een waarschuwing en leg de maglite in de achterbak en we gaan weer verder...
(tenzij er een alcohol controle bij is want dan heb ik nog een andere vraag, maar daar gaat het onderwerp niet over)
