| 1400141 | BRW Rotterdam-Rijnmond (Schiedam) (Kazernealarm) | |
| 1400664 | BRW Rotterdam-Rijnmond (Spijkenisse) (?) | |
| 1400661 | BRW Rotterdam-Rijnmond (Spijkenisse) (Duikploeg) | |
| 1400651 | BRW Rotterdam-Rijnmond (Spijkenisse) (Kazernealarm) | |
| 1400653 | BRW Rotterdam-Rijnmond (Spijkenisse) (Korpsalarm) | |
| 1400663 | BRW Rotterdam-Rijnmond (Spijkenisse) (Vrijwillig BvD) | |
| 1400605 | BRW Veiligheidsregio Rotterdam-Rijnmond (Monitorcode Voorne-Putten) | |
| 1400601 | BRW Veiligheidsregio Rotterdam-Rijnmond (OvD Voorne-Putten - Duikondersteuning) | |
| 1400100 | BRW Veiligheidsregio Rotterdam-Rijnmond (OvD Waterweg) | |
| 1400852 | Veiligheidsregio Rotterdam-Rijnmond (AC Havenbedrijf) |
| 1420059 | MKA Veiligheidsregio Rotterdam-Rijnmond (Traumaheli Lifeliner 2 / MMT 90.2) |
intuberen/ onder narcose brengen
ja als ie niet meer zelfstandig ademt.
ja als ie niet meer zelfstandig ademt.
Een verdrinkingsslachtoffer heeft specifieke problemen waar het MMT wel degelijk een meerwaarde kan hebben. Bij het inademen van water zit niet alleen het vocht van het water in de longen, de longen vertonen een hevige ontstekingsreactie waardoor al snel torenhoge beademingsdrukken nodig zijn om nog een beetje zuurstof de longen in te krijgen. Daarnaast kunnen de stembanden dicht slaan, kan het slachtoffer nog niet volledig 'slap' zijn of te maken hebben met zeer ernstige hypothermie. Er kunnen meerdere slachtoffers tegelijk zijn, waaronder kinderen.
Er kan behalve een verdrinking ook nog multi-trauma zijn, wanneer het voertuig na een ongeval te water is geraakt.
Deze patientencategorie kun je beter niet achter in de ambu gooien en naar het ziekenhuis racen. Voorzichtig transport na zorgvuldige stabilisatie is veiliger.
Dank! Maar als er al een -zoals eerder genoemd- een reanimatiesetting is, zijn er dan nog steeds deze specifieke problemen?Ja.
Drowning patients may benefit from the advanced airway management capabilities that can be provided by physician staffed helicopter emergency medical services. The aim of this study is to describe paediatric drowning patients treated by such a service examining tasking systems, initial physiology at the incident scene, survival and neurological outcome. lees verder (http://www.sjtrem.com/content/23/1/92)
Een verdrinkingsslachtoffer heeft specifieke problemen waar het MMT wel degelijk een meerwaarde kan hebben. Bij het inademen van water zit niet alleen het vocht van het water in de longen, de longen vertonen een hevige ontstekingsreactie waardoor al snel torenhoge beademingsdrukken nodig zijn om nog een beetje zuurstof de longen in te krijgen. Daarnaast kunnen de stembanden dicht slaan, kan het slachtoffer nog niet volledig 'slap' zijn of te maken hebben met zeer ernstige hypothermie. Er kunnen meerdere slachtoffers tegelijk zijn, waaronder kinderen.
Er kan behalve een verdrinking ook nog multi-trauma zijn, wanneer het voertuig na een ongeval te water is geraakt.
Deze patientencategorie kun je beter niet achter in de ambu gooien en naar het ziekenhuis racen. Voorzichtig transport na zorgvuldige stabilisatie is veiliger.
Intubatie van een jong kind is niet een basisvaardigheid die veel ambuplegen zullen hebben, even los of het wel van ze verwacht wordt. Een anesthesie achtergrond helpt wellicht, maar met een SEH/volwassenen-IC achtergrond zal de ervaring zeer beperkt zijn. Alleen al daarom kan het MMT meerwaarde hebben.
Geloof ook dat een blad 3 het kleinste McGrath blad is ;)
Intubatie van een jong kind is niet een basisvaardigheid die veel ambuplegen zullen hebben, even los of het wel van ze verwacht wordt. Een anesthesie achtergrond helpt wellicht, maar met een SEH/volwassenen-IC achtergrond zal de ervaring zeer beperkt zijn. Alleen al daarom kan het MMT meerwaarde hebben.
Geloof ook dat een blad 3 het kleinste McGrath blad is ;)
1. Het is een veronderstelling dat veel ambulanceverpleegkundigen niet in staat zijn om een kind te intuberen; geen mens in Nederland kan weten hoe goed of slecht de intubatievaardigheden van ambulanceverpleegkundigen in Nederland zijn. In Nederland is men in staat om exact aan te tonen welke huisarts bovengemiddeld veel aambeienzalf voorschrijft terwijl we geen flauw idee hebben welke ambulanceverpleegkundigen ondermaats, gemiddeld, goed of uitstekende intubatieskills heeft.
2. Wat mag de Nederlandse burger verwachten van een ambulanceverpleegkundige? Het is wederom een goede vraag op een hulpverleningsforum. Mag je als vader of moeder van een jong kind verwachten dat de ambulanceverpleegkundige je kind kan intuberen of moet je het als ouders van jonge kinderen heel goed begrijpen dat de ambulance er is voor volwassenen?
3. Jij geeft aan dat het mogelijk is dat een ambulanceverpleegkundige met anesthesie achtergrond wellicht in staat is een kind te intuberen. Anesthesioloog Gerrritse schreef in zijn proefschrift dat er geen verschil zit tussen anesthesiologen en traumachirurgen bij intubatie van kinderen. Anesthesiologen intuberen dagelijks; chirurgen niet. Het zegt dus dat alle verpleegkundigen en artsen de vaardigheden kunnen aanleren. Waarom doen we dat niet?
4. Er zijn maar vier Nederlandse MMT's beschikbaar, het zegt dat er zeer waterrijke gebieden zijn waar het 20 -30 minuten duurt voor het MMT ter plaatse is. Denk jij dat de MMT-arts het verschil nog kan maken als hij na een half uurtje gaat intuberen?
5. De meeste drenkelingen zijn volwassenen in Nederland (CBS); Intuberen, PEEP 5–10 cm H2O eventueel PEEP 15–20 cm H2O, maagsonde + indien noodzakelijk LPA hypovolemie. Ik zie niet direct de toegevoegde waarde van MMT.
6. Ik heb er op zich geen probleem mee dat MMT uitrukt; sterker nog ik pleit in een ander topic voor meer MMT (grondgebonden). Ik heb het gevoel dat prehospitale zorg in Nederland twee eilanden zijn terwijl het een prachtig prehospitaal eiland moet zijn. Als je veel uitgeeft aan Mobiele Medische Teams mag je verwachten dat men er ook het maximale uit wil c.q. kan halen. Ik denk dat MMT-artsen het LPA horen op te stellen, veel MMT-artsen zijn uitstekende opleiders, het zegt dat ze bij kunnen dragen als supervisor door ambulanceverpleegkundigen on-scene te begeleiden.
7. Als je de CBS cijfers erbij pakt zie je dat er tussen 1996 en 2013 weinig verschil gemaakt is bij verdrinkingen. Je kan dan roepen dat we het altijd zo gedaan hebben en het nu eenmaal niet ander is. Ik vind het een gemiste kans als een medisch specialist ter plaatse zich beperkt tot handelingen van een super-ambulanceverpleegkundige terwijl men ook kan streven een toegevoegde waarde te zijn. Ik bedoel hiermee dat de MMT-arts dingen kan en mag doen die ambulanceverpleegkundigen niet kunnen en mogen; in deze verdrinking beschouwen als traumatisch arrest -> clamshell thoracotomie -> compressie aorta laten geven door assisterende -> open hartmassage.
Het antwoord op alle vragen die worden gesteld kan ik niet geven. Ik zoom in op een aantal ervan. Bas Gerritse heeft in zijn proefschrift kinderen vergeleken die primair werden geïntubeerd door een ambulanceverpleegkundige en kinderen die op de kap werden gehouden in afwachting van een MMT. Het verschil in mortaliteit tussen beide groepen is dramatisch en hij pleit er dan ook voor ambulanceverpleegkundigen deze handeling niet langer te laten verrichten. Zijn proefschrift verscheen tegelijkertijd toen er mondiaal een steeds grotere discussie ontstond over de intubatievaardigheden van pre-hospitaal werkende paramedics / ambulanceverpleegkundigen. Het heeft mij altijd bevreemd dat er niet meer heibel is ontstaan naar aanleiding van zijn studie. De San Diego Trial was een soort aftrap om de 'skill' ter discussie te stellen. Ook in Nederland is die discussie nog steeds actueel en de discussie is vrij levendig geweest geweest op dit forum. Inmiddels stel wel ik vast dat er in Nederland een omslag heeft plaatsgevonden ten aanzien van deze vaardigheid. Ik krijg steeds meer het gevoel dat de verpleegkundigen er zelf ook heel kritisch tegenover staan. Ik ben van mening dat een ambulanceverpleegkundige moet kunnen intuberen in geval van een reanimatietoestand.
Bij waterongevallen, soms ernstig afgekoelde slachtoffers, kan de intubatie erg lastig zijn door rigiditeit van de kaak. Er is dan geen circulatie en een farmacologisch geassisteerde procedure is dan zinloos. Het wordt dan buitengewoon lastig. Dat kun je natuurlijk nooit allemaal van te voren weten en mede daarom wordt er op voorhand bij een waterongeval een MMT primair ingezet. Daarnaast moet men niet alleen inzoomen op intubatie als vaardigheid. De discussie speelt al zeker een jaar of acht en zoals Oma terecht stelt hebben we (nog steeds) onvoldoende inzicht in deze vaardigheid bij ambulanceverpleegkundigen. Wel weten dat het gemiddeld aantal intubaties wat wordt verricht erg pover is. Het gemiddelde wordt geschat op 3 per jaar. Je kunt hooguit spreken van procedurele competentie. Vaardigheid is echt iets anders.
Ten slot gaat de discussie in mijn optiek teveel over de verrichting intuberen. Beademing en vooral een correcte beademingsstrategie is minstens zo belangrijk! Ook daar denk ik dat het MMT veel expertise brengt. Voor de duidelijkheid, we nemen de boel niet over, ons doel is aanvulling op de reguliere ambulancezorg in geval van situaties die de ambulanceverpleegkundige gewoon niet al te vaak zien.
Toevallig ben ik afgelopen week betrokken geweest bij een dergelijke situatie als MMT arts. Ik had de eer hier Joffry te treffen en hem te ondersteunen in zijn goede werk. Ik had daar inderdaad niet zoveel aan toe te voegen. Ik heb mij voornamelijk geconcentreerd op de sturing van het wankele evenwicht. Wel circulatie, geen circulatie, het aanzien komen dat de circulatie ermee gaat stoppen, beoordeling van het CO2 uitwas als teken van ROSC en de beademingstrategie omdat er longoedeem ontstond. Zo hebben we samen zorg gegeven en wat mij betreft was de standaard hier hoogwaardig!
Ik ben het ook met je eens dat we geen flauw idee hebben hoe het zit met de intubatievaardigheden van de Nederlandse ambulanceverpleegkundige. Ik vind het daarom vreemd dat MMT-artsen het niet eisen. Immers je kan alleen een aanvulling op de reguliere ambulancezorg zijn als je zeker weet dat de intubatievaardigheden van de Nederlandse ambulanceverpleegkundigen niet ondermaats zijn. Als de intubatievaardigheden ondermaats zijn ben je als MMT namelijk bezig reguliere ambulancezorg over te nemen.
Of je beschouwt endotracheale intubatie niet als basisvaardigheid voor ambulanceverpleegkundigen. Dat proef ik uit diverse hoeken waaronder ook verschillende MMA`s. Er is zelfs een assistent MMA met een onderzoekje waarvan vooraf de uitkomst al bekend was. En ja, onderzoekje bedoel ik idd. sarcastisch.
Het probleem is dat wij geen enkele gegevens kunnen overhandigen om deze ontwikkeling kracht bij te zetten of juist tegen te spreken. Wij registreren zo slecht dat we het domweg niet weten.
Het is natuurlijk buitengewoon lastig die laryngoscoop gewoon af te pakken. Sterker.., voor veel verpleegkundigen is het de reden geweest om juist te kiezen voor het vak. Vanuit mijn grondhouding sta ik redelijk digitaal in de discussie, maar jij en ik weten ook dat de praktijk van alle dag nogal weerbarstig is.Oh absoluut mee eens. Ik heb de tekst van mijn vorige bericht daarom ook bij elke woord gewikt en gewogen. Ik sta voor één ding. Goede patiëntzorg. Als uit onderzoek blijkt dat wij beter bepaalde handeling kunnen achterlaten dan respecteer ik dat. Ik zou wel willen weten hoe we het feitelijk doen door grondig onderzoek naar intubatie vaardigheden. Waarin mee wordt genomen hoeveel pogingen men onderneemt, welke complicaties er optreden, de gemiddelde tijd van laryngoscopie tot de eerste effectieve beademing en het aantal oesophageale intubaties. Zomaar roepen dat niemand mijn laryngoscoop afpakt is typerend voor de gelukkig bijna uitstorven collega zonder zelfreflectie vermogen.
Het betekent ook dat ik als MMT arts vaak heel delicaat moet omgaan met lange tenen.
Oh absoluut mee eens. Ik heb de tekst van mijn vorige bericht daarom ook bij elke woord gewikt en gewogen. Ik sta voor één ding. Goede patiëntzorg. Als uit onderzoek blijkt dat wij beter bepaalde handeling kunnen achterlaten dan respecteer ik dat. Ik zou wel willen weten hoe we het feitelijk doen door grondig onderzoek naar intubatie vaardigheden. Waarin mee wordt genomen hoeveel pogingen men onderneemt, welke complicaties er optreden, de gemiddelde tijd van laryngoscopie tot de eerste effectieve beademing en het aantal oesophageale intubaties. Zomaar roepen dat niemand mijn laryngoscoop afpakt is typerend voor de gelukkig bijna uitstorven collega zonder zelfreflectie vermogen.
Ik strijd overigens wel tegen de gedachte (gepropageerd door o.a. de door mij aangehaalde onderzoek) dat een supraglottic device een volwaardige vervanging is. Dat is simpelweg niet waar.
Als uit onderzoek blijkt dat ambulanceverpleegkundigen endotrachaele intubatie beter achterwege kunnen laten respecteer jij dat?
Wie moet het onderzoek opzetten en uitvoeren? De MMA's en assistenten/ondersteuners MMA? Als zij het gaan doen wil ik mijn geld bij voorbaat inzetten op de uitkomst: endotracheale intubatie verdwijnt; invoering van videolaryngoscopie en LMA.
Exact, Oma. Daar heb ik geen vertrouwen in. Dat is ook uit de flutonderzoeken gebleken. Je maakt er werkelijk gehakt van. Ik vind dat we ervoor moeten zorgen dat we bekwaam zijn en bekwaam blijven. Alleen, tsja, dat kost geld, hé? De tube weghalen en propageren dat je het net zo veilig kunt doen met een LMA is mijn grootste nachtmerrie. Dit is overigens wel de werkelijkheid in een deel van het VK. Nieuwe paramedics bij de LAS mogen niet meer intuberen en moeten een supra-glottic device gebruiken.
Ik ben lid hier:
www.ukambulanceforum.com (http://www.ukambulanceforum.com)
Ik heb inderdaad begrepen dat ze het letterlijk moeten doen met verse 'graduates' zonder ervaring. Sterker nog, na 9 maanden kunnen ze zelf mensen weer gaan inwerken... Bizar, gewoon! Na 9 maanden ben je zelf nog aan t' settelen in je rol. Je hoort geen nieuwe mensen op te leiden.
Wat betreft de situatie in NL. Ik voorspel juist een afname van de bevoegdheden i.p.v. een toename. Dit is een tendens die zich ontwikkelt vanuit de Academie. De Academie is wordt natuurlijk weer bestuurd door AZN. Al met al is het een bende bij elkaar..
Ik heb er ook geen vertrouwen in omdat je vooraf al weet dat een paar geitenbreiers eerst de conclusies op papier zetten en daarna lukraak wat shoppen uit de data om naar de conclusies toe te schrijven.
Ik verwijt daarom MMT artsen in Nederland ontzettend veel omdat je dit soort gereutel kan verwachten van bedrijfsartsen, soa-artsen en artsen maatschappij en gezondheid die medisch manager ambulancezorg mogen spelen maar niet van zeer ervaren anesthesiologen en chirurgen die samen met ambulanceverpleegkundigen dagelijks de prehospitale klus moeten klaren.
Als het je namelijk te doen is om samen de best mogelijke patientenzorg te leveren hou je geen rekening met gevoeligheden. Het hele zootje MMA's inclusief de LPA-expertgroep is een stinkende, etterende wond. Je weet dus dat het altijd gevoelig zal blijven en zal verergeren in de toekomst tenzij je een radicaal wondtoilet gaat uitvoeren om alle viezigheid en rotzooi eens op te ruimen.
Ik ben het met je eens. Persoonlijk voel ik mij niet zo aangesproken. Reken er op dat ik achter de schermen soms aardig tekeer ga en ook mijn collega's doen echt hun best. Aan de andere kant moet ervoor oppassen dat je kast niet in één keer een meter wilt verschuiven. Met zo af en toe een paar centimeter bereik je op termijn toch het meest.
Ik ben iemand die de kast direct 2 meter verschuift, daarna vredesonderhandelingen met als uitkomst dat de andere partij de kast een metertje terug mag schuiven.
Intubatie van een jong kind is niet een basisvaardigheid die veel ambuplegen zullen hebben, even los of het wel van ze verwacht wordt. Een anesthesie achtergrond helpt wellicht, maar met een SEH/volwassenen-IC achtergrond zal de ervaring zeer beperkt zijn. Alleen al daarom kan het MMT meerwaarde hebben.
Geloof ook dat een blad 3 het kleinste McGrath blad is ;)
Of je beschouwt endotracheale intubatie niet als basisvaardigh eid voor ambulanceverpleegkundigen. Dat proef ik uit diverse hoeken waaronder ook verschillende MMA`s. Er is zelfs een assistent MMA met een onderzoekje waarvan vooraf de uitkomst al bekend was. En ja, onderzoekje bedoel ik idd. sarcastisch.
Het probleem is dat wij geen enkele gegevens kunnen overhandigen om deze ontwikkeling kracht bij te zetten of juist tegen te spreken. Wij registreren zo slecht dat we het domweg niet weten.
Het is natuurlijk buitengewoon lastig die laryngoscoop gewoon af te pakken. Sterker.., voor veel verpleegkundigen is het de reden geweest om juist te kiezen voor het vak. Vanuit mijn grondhouding sta ik redelijk digitaal in de discussie, maar jij en ik weten ook dat de praktijk van alle dag nogal weerbarstig is.
Het betekent ook dat ik als MMT arts vaak heel delicaat moet omgaan met lange tenen.
Nog beter, de MMA registreren slecht zij immers zijn degenen die ons autorisren enals AVP medisch gezien de weg op sturen, we werken onder hun goedkeuring & toezicht... bizar dat zij en ook het management van iedere RAV niet beschikken over relevante data..Onbegrijpelijk. De rit is tegenwoordig digitaal nog eerder gedeclareerd dan dat de patient ontslagen is uit het ziekenhuis, maar relevante data in acute zorg verwerven en verwerken is er niet bij... :'( :o :-\ :-XAls je echt heel kritisch gaat kijken naar de voorbehouden handelingen dan kom je erachter dat er nog veel aan schort. Dan leg je een grote scholingsbehoefte bloot. Daarom wordt het niet bijgehouden. Scholing kost namelijk geld.
Als je echt heel kritisch gaat kijken naar de voorbehouden handelingen dan kom je erachter dat er nog veel aan schort. Dan leg je een grote scholingsbehoefte bloot. Daarom wordt het niet bijgehouden. Scholing kost namelijk geld.
Wij vinden dat een paramedic alleen maar goed kan blijven als hij na 10 uur werken op de ambulance 1 uur krijgt voor les/training/oefenen.De meeste AVP collegas zullen dat beamen, maar het wordt nog steeds niet geregeld ondanks verzoeken en meermalige aandacht ervoor... money is the issue ..
Werkweek 45 uur: 40 uur op ambulance, 4 uur oefenen/klinische les, 1 uur sporten/conditietraining.
Ik vind het ook belangrijk wie er les geeft aan ambulanceverpleegkundigen. Het is schattig als een verpleegkundige les geeft maar ik zou liever zien dat de Nederlandse MMT-artsen (of soms gastdocenten uit de kliniek, bijv. kinderarts, internist, longarts, gynaecoloog) deze lessen gaan verzorgen.