Hulpverleningsforum
Rood: Brandweer / Brandbestrijding / Brandpreventie => Brandweer algemeen => Risicobeheersing (Pro-actie en preventie) => Topic gestart door: Kaatje op 23 februari 2004, 14:03:17
-
Enkele weken geleden heb ik een vraag gesteld over het bouwbesluit en ik ben er ondertussen al aardig in thuis (bestaande bouw, met name brandveiligheid).
Nu kom ik echter op een andere vraag uit. De gemeente heeft een richtlijn van NIBRA ( :-[ weet effe de officiele titel niet meer :-[ ) aangenomen en deze schrijft veel stenger voor dan het bouwbesluit (en terecht ... soms).
Mijn vraag nu is:
mag ik aannemen dat ELKE gemeente dit schrijven van NIBRA heeft aangenomen, of zijn er ook gemeentes die sec het bouwbesluit voorschrijven?
Groetjes,
Kaatje
-
Onze gemeente heeft gemeentelijk beleid opgesteld voor bestaande bouw.
Daarmee komt dit dus niet geheel overeen met het bouwbesluit bestaande bouw.
-
Het zou prachtig zijn als iedere gemeente dit deed maar dit is echter niet zo. Het beleid bestaande bouw moet per gemeente aangenomen worden. Dat betekent dat burgemeester en wethouders erover moeten beslissen of ze dit willen of niet. Dus je kunt er niet van uit gaan dat elke gemeente deze richtlijnen volgt. ;)
-
Kaatje.
Het is zo dat het bouwbesluit nieuwbouw overal hetzelfde is. Bestaande bouw is echt een niveau van misschien wel 60 jaar terug. Je zult begrijpen dat vluchten met name vluchtafstanden en deurbreedtes toen ander waren dan nu.
Ook compartimenten maar het is niet doen baar om bij bestaande bouw de geldige 1000 m2 te eisen. Met name vluchten en ook installaties zijn dus belangrijk. Hier mag een gemeente gaan tot nieuwbouw niveau mits er een beleid wat voldoende gemotiveerd is.
De leidraad van het Nibra is gebaseerd op het model Amsterdam. Je kunt je afvragen wat een plattelandse gemeente daar mee kan. In grote lijnen wel maar het blijft maat werk, vandaar het verschil per gemeente. De verschillen zullen klein zijn. Veel gemeentes hebben iets opgenomen over kinderdagverblijven. Sinds 1 januari is dit geregeld in het bouwbesluit, dus kunnen we daar als gemeente niet boven gaan.
-
En nu het antwoord van VROM http://www.cosgan.de/images/smilie/engel/a020.gif[/img] :
http://www.vrom.nl/get.asp?file=Docs/wonen/mg2003_19.pdf
(...)
Zoals in onderdeel 3.2 aangegeven, bevatten de voorschriften voor bestaande utiliteitsgebouwen
van het Bouwbesluit 2003 een lager kwaliteitsniveau dan de voorschriften voor nieuwbouw.
Hoofdstuk III van de Woningwet bevat een aanschrijfbevoegdheid (o.m. artikel 17), waarmee
burgemeester en wethouders het treffen van voorzieningen aan een gebouw kunnen opleggen
indien dat bestaande gebouw (wegens strijd met de nieuwbouwvoorschriften) die voorzieningen
noodzakelijk behoeft. Zo’n aanschrijving krachtens artikel 17, eerste lid, van de Woningwet kan er
dan ten hoogste toe strekken dat de betreffende gebruiksfunctie zal voldoen aan het in het
Bouwbesluit 2003 voorgeschreven kwaliteitsniveau voor nieuw te bouwen bouwwerken.
Alhoewel het een gemeentelijke taak is om te bezien bij welke bestaande bouwwerken er een
noodzaak bestaat tot het treffen van aanvullende voorzieningen, mag de toepassing van deze
aanschrijvingsbevoegdheid niet leiden tot een praktijk waarin generiek verplichtingen worden
opgelegd tot het treffen van aanvullende voorzieningen, in aanvulling op de in het Bouwbesluit
2003 opgenomen voorschriften voor bestaande bouw. Want dan zouden burgemeester en
wethouders generiek een eigen gemeentelijk bouwtechnisch kwaliteitsniveau gaan bepalen,
terwijl de wetgever het bepalen van het in ons land generiek geldende bouwtechnische
kwaliteitsniveau van bouwwerken, ter vereenvoudiging en vermindering van regelgeving, in artikel
2 van de Woningwet heeft toebedeeld aan het rijk.
Daarom kan deze gemeentelijke bevoegdheid slechts worden gebruikt indien deze voorzieningen
in het concrete geval als “noodzakelijk” kunnen worden aangemerkt. Die noodzaak kan
bijvoorbeeld voortvloeien uit een wijziging van het gebruik van een bouwwerk, een specifieke
indeling van een bouwwerk of zeer intensief gebruik van de gebruiksfunctie. Dit kan bijvoorbeeld
voorkomen bij gebruiksfuncties waar sprake is geweest van een gebruik, anders dan waarvoor
die functie destijds is gebouwd. Ook kan gedacht worden aan bestaande bouwwerken waar vaak
sprake is van een zeer intensief gebruik zoals bijvoorbeeld sommige bijeenkomstfuncties
(theaters, horecagelegenheden en kinderopvang) en onderwijsfuncties.
Het genoemde noodzakelijkheidcriterium brengt een specifieke motiveringsplicht bij het
toepassen van de aanschrijvingsbevoegdheid in het concrete geval met zich mee. Indien
burgemeester en wethouders van deze bevoegdheid gebruik maken, moet voor de individuele
gebruiksfunctie aangegeven worden waarom de kwaliteit daarvan in relatie tot het door het
Bouwbesluit 2003 voorgeschreven kwaliteitsniveau in de desbetreffende situatie niet toereikend is
en waarom het noodzakelijk is dat aanvullende voorzieningen getroffen worden.
Hoewel het uitvaardigen van een aanschrijving tot het treffen van aanvullende voorzieningen
noodzakelijk moet zijn, blijft hier sprake van een discretionaire bevoegdheid, waarbij het
“noodzakelijkheidvereiste” ertoe moet leiden dat niet lichtvaardig via het opleggen van
verplichtingen een hoger kwaliteitsniveau dan het in het Bouwbesluit 2003 opgenomen
kwaliteitsniveau voor een bestaand bouwwerk als algemene regel gaat gelden. Het gegeven dat
de in het Bouwbesluit 2003 opgenomen voorschriften voor een bestaand bouwwerk in beginsel
toereikend moeten worden geacht – en het gegeven dat het werkelijke bouwtechnische
kwaliteitsniveau van een gebruiksfunctie dit veelal ruimschoots overtreft – draagt hier aan bij. Dit
brengt met zich dat de desbetreffende bevoegdheid per definitie slechts toepasbaar kan zijn op
een beperkt aantal bijzondere gevallen.
Vastgestelde gemeentelijke beleidsregels zouden kunnen bijdragen aan een deugdelijke
motivering van het noodzakelijkheidvereiste, waarbij wordt opgemerkt dat als een gebruiksfunctie
niet beantwoordt aan die (algemene) gemeentelijke beleidsregels, de noodzaak voor het treffen
van aanvullende voorzieningen voor die individuele gebruiksfunctie nog niet direct bestaat.
Een verwijzing naar het kwaliteitsniveau waarop destijds bouwvergunning voor het bouwwerk is
verleend (het “rechtens verkregen niveau”) zou mogelijk ook een deugdelijke onderbouwing van
de noodzaak tot aanschrijven kunnen zijn. Als uitgangspunt mag worden aangenomen dat als
een gebruiksfunctie eenmaal is gebouwd, de bouwtechnische kwaliteit niet substantieel achteruit
mag gaan. Op een verbouwing zijn de nieuwbouweisen in het Bouwbesluit 2003 van toepassing,
waarbij er in het algemeen geen reden is om ontheffing te verlenen tot onder het kwaliteitsniveau
dat reeds aanwezig is. Maar ook hier geldt dat als een bouwwerk niet (meer) voldoet aan de
destijds geldende voorschriften, dat op zichzelf nog geen noodzaak oplevert voor het treffen van
voorzieningen.
Kort samengevat betekent dit dat bij het uitvaardigen van zo’n aanschrijving per individueel geval
uitdrukkelijk gemotiveerd moet worden:
a. waarom het noodzakelijk is dat aanvullende voorzieningen aan dat specifieke gebouw met
die specifieke gebruiksfunctie getroffen moeten worden, en
b. waarom daartoe juist die specifieke voorzieningen getroffen moeten worden.
(...)
-
Kan me zelf daar in vinden, dat bedoelde ik te zeggen. Beleid maar ook voeldoende gemotiveerd. En het moge duidelijk zijn dat we bij bestaandebouw praten over maatwerk en niet zo maar luk raak regels kunnen toepassen.
;)
-
Beste fireco64,
je schrijf iets over gemeenten en kinderdagverblijven, wat bedoel je ?
-
Volgens mij wordt hier hetBrandpreventie Beleid Bestaande Bouw bedoeld (ook wel is het Amsterdams model genoemd)
-
Het zou prachtig zijn als iedere gemeente dit deed maar dit is echter niet zo. Het beleid bestaande bouw moet per gemeente aangenomen worden. Dat betekent dat burgemeester en wethouders erover moeten beslissen of ze dit willen of niet. Dus je kunt er niet van uit gaan dat elke gemeente deze richtlijnen volgt. ;)
Een gemeente kan beleidsregels vaststellen wat ze wil, het Bouwbesluit blijft onverminderd gelden! De gemeente mag niet zeggen: "wij vinden het niveau Bestaande bouw onvoldoende, wij plussen dat wat op met ons beleidspakket."
Het minimumniveau wordt gevormd door het Bouwbesluit, niveau bestaande bouw. Elk gebouw in Nederland moet minimaal daaraan voldoen. Daarnaast is er het rechtens verkregen niveau, in de vorm van een bouwvergunning. Een gebouw mag nooit slechter scoren dan de verkregen bouwvergunning.
Wanneer een gemeente méér wil eisen dan het rechtens verkregen niveau (bij afwezigheid van een bouwvergunning: Bouwbesluit niveau bestaande bouw), moet zij motiveren waaróm zij van mening is dat er bij dit specifieke gebouw sprake is van een onveilige situatie. Verwijzing naar een opgesteld beleid is dan ook NIET voldoende!
Bij de gemeenten is er héél veel onbegrip hieromtrent....
Ik zal nog wat citaten uit mijn afstudeerverslag posten (die was aan dit onderwerp geweid)
-
Aanschrijven wegens strijd met de voorschriften voor nieuwbouw
Het kan echter ook voorkomen dat een gemeente een eigenaar aanschrijft omdat het bestaande gebouw niet voldoet aan de nieuwbouwvoorschriften. Zo’n aanschrijving kan er maximaal toe strekken dat het betreffende gebouw zal voldoen aan de nieuwbouwvoorschriften. Hogere eisen dan deze mogen niet gesteld worden.
De gemeente kan deze bevoegdheid slechts gebruiken, als deze voorzieningen in het concrete geval als ‘noodzakelijk’ kunnen worden aangemerkt. Deze noodzaak kan bijvoorbeeld voortvloeien uit een wijziging van het gebruik van een bouwwerk, een specifieke indeling van een bouwwerk of zeer intensief gebruik van het gebouw.
Het genoemde noodzakelijkheidscriterium brengt een specifieke motiveringsplicht in het concrete geval bij het toepassen van deze aanschrijvingsbevoegdheid met zich mee. Deze bevoegdheid mag niet leiden tot een praktijk waarin generiek verplichtingen worden opgelegd tot het treffen van aanvullende voorzieningen. Aanschrijven op grond van een gemeentelijk beleid met generieke ei-sen onafhankelijk van de specifieke casus, wat gehanteerd wordt als aanvulling op het Bouwbesluit 2003 is dus niet toegestaan.
VROM wijst erop dat, hoewel het uitvaardigen van een aanschrijving tot het treffen van aanvullen-de voorzieningen noodzakelijk moet zijn, hier sprake blijft van een discretionaire bevoegdheid. Hierbij moet het noodzakelijkheidsvereiste ertoe leiden dat niet lichtvaardig via het opleggen van verplichtingen een hoger kwaliteitsniveau voor een bestaand bouwwerk als algemene regel gaat gelden. Het gegeven dat de in het Bouwbesluit 2003 opgenomen voorschriften voor een bestaand bouwwerk in beginsel toereikend moeten worden geacht – en het gegeven dat het werkelijke bouwtechnisch kwaliteitsniveau van een gebruiksfunctie dit veelal ruimschoots overtreft – draagt hier aan bij. VROM stelt dan ook dat dit met zich brengt, dat de desbetreffende bevoegdheid per definitie slechts toepasbaar kan zijn op een beperkt aantal bijzondere gevallen.
-
Gemeentelijk beleid
Veel gemeenten hanteren een gemeentelijk beleid voor de brandveiligheid van bestaande gebou-wen. Dit gebeurt veelal aan de hand van de “Handreiking brandpreventie bestaande bouw”, naar een voorbeeld van de Amsterdamse opzet.
De gemeente Amsterdam heeft als eerste een uitgeschreven gemeentelijk beleidsniveau van brandveiligheid ingevoerd. In opdracht van de gemeente Amsterdam is door het Nederlands Instituut voor Brandweer en Rampenbestrijding (NIBRA) een preventiebeleid voor bestaande bouw ontwikkeld.
Na de ramp in Enschede en de cafébrand in Volendam is de gemeentelijke aandacht voor de brandveiligheid in hun verzorgingsgebied sterk toegenomen. Onderzoek van de commissie Alders, en onderzoek door het Algemeen Dagblad toonde aan dat bijna alle gemeenten een achterstand hebben bij het verstrekken van gebruiksvergunningen. Dit was ook in de gemeente Amsterdam het geval. Zij heeft daarom een stedelijk project brandveiligheid opgestart om de brandveiligheid weer op peil te krijgen. Eén van de resultaten van dit project is de bovengenoemde Handreiking.
Het doel van de handreiking is het vaststellen van het bouwkundige niveau van brandveiligheid mogelijk te maken voor bestaande gebouwen. Dat is nodig alvorens een gebruiksvergunning ver-strekt kan worden. Het hoofdrapport van de Handreiking stelt: “Het niveau voor bestaande gebou-wen is echter een economisch niveau en heeft geen enkele relatie met brandveiligheid. De wetge-ver heeft ook nooit de intentie gehad om gemeenten dit niveau voor het verstrekken van gebruiks-vergunningen te laten hanteren. Daarvoor heeft de wetgever de gemeenten de vrijheid gegeven een eigen gemeentelijk beleid vast te stellen en uit te voeren.”
De Handreiking van de gemeente Amsterdam is opgebouwd uit meerdere delen, die van grof naar fijn zijn opgebouwd: een eisenmatrix, beleidspakket, werkpakket, instructie en checklist.
Staatssecretaris De Vries (ministerie van Binnenlandse Zaken) heeft in 2002 de handreiking ge-kocht van de gemeente Amsterdam, waarbij de ontwikkelingskosten van € 70.000,- zijn vergoed. Vervolgens heeft hij deze aan alle gemeenten gestuurd, waarmee zij de brandveiligheid van be-staande gebouwen zouden kunnen verbeteren. Dit is gebeurd om te voorkomen dat gemeenten zelf individueel opnieuw “het wiel moeten uitvinden”. Ook zou hierdoor meer uniformiteit ontstaan. De handreiking is vervolgens in veel gemeenten vastgesteld door de gemeenteraad. In grotere gemeenten wordt het ook wel gehanteerd zonder dat het is vastgesteld.
Het blijkt dat veel gemeenten een dergelijke handreiking als beleidsstuk gebruiken omdat zij het niveau van de regels omtrent bestaande bouw vanuit het Bouwbesluit te laag vinden. Een argu-ment wat een aantal maal genoemd wordt, is dat het Rijk dit niet goed geregeld heeft en dat de gemeente dit daarom wel móet doen. Andere argumenten die gebruikt worden zijn dat de overheid gemeenten dit recht gegeven heeft en ook daadwerkelijk controleert of een beleid is geformu-leerd. De VROM-inspectie controleert inderdaad gemeenten onder andere op dit punt, waarop later in deze paragraaf teruggekomen wordt.
De genoemde handreiking begint met te stellen dat het vreemd is dat er in het Bouwbesluit twee niveaus van brandveiligheid zijn, voor bestaande bouw en nieuwbouw. “Er kan immers maar één niveau van brandveiligheid zijn?” Het niveau bestaande bouw heeft met brandveiligheid dan ook niets te maken, aldus de handreiking. Het is volgens dit beleidsdocument daarom noodzakelijk voor elk bestaand gebouw bij de aanvraag gebruiksvergunning te streven naar het nieuwbouwniveau. Waar dit praktisch niet haalbaar is, kunnen concessies gedaan worden. Het gemeentelijke beleid dient als minimum brandveiligheidsniveau, in geval van aanschrijving tot verbetering van de brandveiligheid in een bestaand gebouw.
Het argument dat er maar één niveau van veiligheid kan zijn, en dat het niet uit mag maken of er sprake is van een bestaand of een nieuw gebouw, gaat echter mank. Veiligheidsniveaus zullen al-tijd van gebouw tot gebouw variëren. De overheid heeft slechts tot taak een maatschappelijk aan-vaardbaar minimum van dat niveau te bepalen. De nieuwbouweisen bepalen een bouwtechnisch profiel waarbinnen vrijwel altijd een veilige situatie gecreëerd kan worden. De eisen bestaande bouw geven het niveau van dat bouwtechnische profiel aan, waaraan een gebouw ten minste zal moeten voldoen om een veilig gebruik mogelijk te maken. Of een gebouw daadwerkelijk veilig ge-bruikt wordt, is echter van zeer veel meer factoren afhankelijk dan alleen van het bouwtechnische profiel.
TNO heeft reeds lang aangedrongen op de intrekking van de verschillende beleidsnota’s ‘Brandpre-ventiebeleid bestaande bouw’. TNO stelt dat het generiek stellen van hogere eisen dan vereist in het Bouwbesluit, zich niet verhoudt met de wet. Een gemeente treedt dan in de bevoegdheid van het Rijk, door feitelijk te stellen niet te kunnen en willen aanvaarden dat het Rijk voor de bestaan-de bouw de voorschriften heeft gegeven.
Verschillende brandweermensen hebben hierop gereageerd met te stellen dat deze kritiek formeel gezien wel terecht is. Echter zijn zij van mening dat ze wel een beleid moeten hanteren, omdat de Rijksoverheid deze zaken niet goed geregeld heeft in het Bouwbesluit.
De brochure ‘Vluchten bij brand’, uitgegeven door het Ministerie van VROM, stelt dat de bestaande ‘Handreiking brandveiligheid bestaande bouw’ niet goed aansluit op de huidige regelgeving en moet worden herzien. Hiermee stelt het Ministerie van VROM dat deze gemeentelijke beleidsnota’s geen rechtskracht hebben en aanpassing behoeven.
Opmerkelijk is het dat de VROM-inspectie desondanks gemeenten onder andere hierop controleert. Een citaat uit een willekeurig rapport naar aanleiding van het onderzoek naar de VROM regelgeving uitgevoerd door de VROM-inspectie luidt: “Voor de inhaalslag gebruiksvergunningver-lening is enige jaren terug beleid geformuleerd dat inmiddels grotendeels is uitgevoerd. Voor het toetsniveau is aangesloten bij de Groninger Handreiking. De daarin verwoorde eisen zijn voor een deel hoger dan het niveau in het Bouwbesluit voor bestaande bouw. De prestatie-eisen in het Bouwbesluit zijn minimale eisen, gebaseerd op een lage bezetting van het gebouw. De hogere ei-sen van de Groninger handreiking hebben vooral betrekking op het ontvluchten. Ten behoeve van de handhaving is een dergelijke beleidsnota als integrale beschouwing van belang.” Dit citaat is in de rapporten van de meeste andere gemeenten ook te vinden.
Navraag bij VROM hieromtrent leverde (telefonisch) het volgende commentaar: VROM stelt zich inderdaad op het standpunt dat het goed is als er een gemeentelijk beleidsniveau is op het gebied van brandveiligheid. Dit mag echter geen basis vormen voor aanschrijving. Het beleid is bedoeld als een ‘alarmbelletje’, wat gaat rinkelen op het moment dat er bijvoorbeeld lange vluchtafstanden in bestaande gebouwen zijn toegepast. Het is bedoeld als extra ‘trigger’, zodat op de belangrijke punten extra wordt gelet. Het is dus niet de bedoeling dat een gemeente stelt: wij hanteren een beleid op dit punt en daarom moet u een en ander aanpassen. De gemeente moet dan in dat speci-fieke geval oordelen of er sprake is van een onveilige situatie. Het komt inderdaad voor dat dit verkeerd wordt toegepast. Met een gemeentelijk beleid wordt het handhaven echter een stuk ge-makkelijker, daarom adviseert VROM om een beleid op te stellen.
Het komt mij voor dat dit echter geen bevredigend antwoord is. Het blijft overeind staan dat het ministerie van VROM in haar publicaties een principieel ander geluid laat horen dan zij bij haar inspecties doet.
De Handreiking heeft enige tijd als voorbeeld op de website van het Ministerie van Binnenlandse Zaken gestaan. De Inspecteur Generaal VROM Inspectie heeft begin 2005 per brief aan de Direc-teur-Generaal Openbare orde en veiligheid van het ministerie van Binnenlandse Zaken gevraagd deze van de site te halen, omdat deze nota’s zich niet verdragen met de wet. De Handreiking is daarop van de website verwijderd. Op de website van het Ministerie van Binnenlandse Zaken is nu te lezen, dat de Handreiking Brandpreventiebeleid bestaande bouw door het Bouwbesluit 2003, de daaropvolgende MG-circulaire (MG 2003-19) en de brochure 'Vluchten bij brand (handreiking voor gebruiksvergunningen) 2004' zijn ingehaald. Enig zoeken op de site laat echter zien dat alleen de link naar de Handreiking is verwijderd, maar dat de Handreiking zelf nog steeds op de site te vinden is.
Op de website van het Nederlands Instituut voor Brandweer en Rampenbestrijding (NIBRA) is de Handreiking ook nog te vinden. Navraag bij het NIBRA leert, dat zij van het standpunt van de mi-nisteries op de hoogte zijn. In 2006 zal het NIBRA deze Handreiking herschrijven, in een versie die wel bij de huidige regelgeving aansluit. Zij hebben hiertoe de opdracht gekregen van het ministe-rie van Binnenlandse Zaken. Deze herschreven Handreiking zal zo opgesteld zijn dat deze in con-crete situaties toegepast kan worden, en niet generiek.
De Handreiking brandpreventie bestaande bouw kan niet als onderbouwing van een aanschrijving dienen. Want deze handreiking bevat eisen die uitgaan boven het bodemniveau van het Bouwbe-sluit niveau bestaande bouw en (omdat een andere systematiek is gebruikt) ten dele zelfs boven het nieuwbouwniveau. Als eisen uitgaan boven het bodemniveau en boven het rechtens verkregen niveau, dan is altijd een motivatie nodig die op het specifieke geval moet ingaan. De handreiking biedt weliswaar een doorwrocht overzicht van bouwtechnische en niet-bouwtechnische maatregelen, dat behulpzaam kan zijn om de veiligheidssituatie te optimaliseren; het heeft echter geen juri-dische betekenis.
Een gemeentelijk beleid kan hoogstens dienen om weer te geven op welke wijze een gemeente in voorkomende gevallen de bevoegdheid zal hanteren.
-
je schrijf iets over gemeenten en kinderdagverblijven, wat bedoel je ?
Dit onderwerp valt overigens precies in het straatje van onze opdracht bij een kinderdagverblijf, waarbij het zogenoemde "beleid bestaande bouw" klakkeloos wordt toegepast als zijnde algemeen toegepast beleid.
Naast het Bouwbesluit worden in de gemeentelijke bouwverordening eisen gesteld aan te bouwen gebouwen. De bouwverordening mis ik nog een beetje in dit topic, omdat dit wél een door de gemeente vastgesteld beleid betreft.
In de 10e serie wijzigingen van de Model Bouwverordening worden kinderdagverblijven met name genoemd (inzake de aanleg van een BMI).
Mag ik zeer kort door de bocht stellen dat de Bouwverordening in principe nieuwbouw betreft?
-
Dat is inderdaad kort door de bocht, maaaaaaaaar het komt er wel een beetje op neer. Ook voor bestaande bouw kun je de Bouwverordening toe passen, maar alleen als daar aanleiding toe is. Bijvoorbeeld bij een verbouwing.
-
Dit onderwerp valt overigens precies in het straatje van onze opdracht bij een kinderdagverblijf, waarbij het zogenoemde "beleid bestaande bouw" klakkeloos wordt toegepast als zijnde algemeen toegepast beleid.
Naast het Bouwbesluit worden in de gemeentelijke bouwverordening eisen gesteld aan te bouwen gebouwen. De bouwverordening mis ik nog een beetje in dit topic, omdat dit wél een door de gemeente vastgesteld beleid betreft.
In de 10e serie wijzigingen van de Model Bouwverordening worden kinderdagverblijven met name genoemd (inzake de aanleg van een BMI).
Mag ik zeer kort door de bocht stellen dat de Bouwverordening in principe nieuwbouw betreft?
Nog een citaatje:
3.4.4 Bouwverordening
De gemeentelijke bouwverordeningen kennen geen onderscheid tussen bestaande bouw en nieuwbouw. Dat betekent dat de regels die volgen uit deze verordening altijd op bestaande bouw van toepassing zijn.
Het ontbreken van dit onderscheid betekent dat een gemeente zich bewust moeten zijn van de gevolgen van veranderingen in het veiligheidsniveau in de bouwverordening. Met een verandering wordt heel snel getreden in verworven rechten van eigenaren van bestaande gebouwen. Een dergelijke verandering zal daarom goed gemotiveerd moeten worden, waarom het noodzakelijk en gerechtvaardigd is een hoger niveau van veiligheid te realiseren dan een niveau waarvoor bewust en weloverwogen vergunning is verleend (bouwvergunning dan wel gebruiksvergunning).
-
Daarmee is er een duidelijk antwoord met betrekking tot de Bouwverordening toepassing.
Dankje JH