Hulpverleningsforum
Wit: Geneeskundige hulpverlening => Eerstehulpverlening / Lotus => Pre-Hospitaal => Reanimatie / AED (alert) => Topic gestart door: tucker op 5 april 2011, 12:41:44
-
Beste mensen,
Ik wil jullie eens de volgende casus voorleggen, het correcte antwoord kan ik zo snel niet vinden. Wel kan ik het antwoord geven wat ik gisteren tijdens mijn rea training kreeg.
- SO op openbare plaats neergevallen zonder duidelijke aanwijzing.
- AVPU: U, geen ademhaling.
- Ambulance onderweg, AED wordt gehaald
- Reanimatie gaande, volgens protocol.
Dan staat er ineens iemand voor je neus die beweert dokter te zijn en het acuut wil overpakken. Daarnaast is deze persoon erg dwingend, levert continue commentaar op je werk enzovoorts. Je weet uit je training dat datgene wat deze 'dokter' aangeeft niet helemaal correct is.
Twee opties:
- Je geeft aan dat je bezig bent, en verzoekt vriendelijk aan de kant te gaan. Je weet op dat moment dat je kunt reanimeren, het nog wel even volhoudt en geen verdere hulp nodig hebt.
- Je geeft aan dat de persoon het over mag pakken als je aan het einde van je cyclus bent. Dus: 29, 30, jij gaat over op beademing, persoon plaatst alvast zijn handen voor compressies. Na de beademing pakt persoon over en gaat zelfstandig verder. Jij verlaat het SO.
Ik heb toen gekozen voor optie 1, omdat je van jezelf weet wat je training is geweest. Een dokter hoeft daar niet persé beter in te zijn. Hoe lang is het geleden dat deze dokter CPR les gehad heeft? Deze keuze was volgens mij instructeur correct, alhoewel voor de andere ook wat argumenten beschikbaar zijn
Kunnen jullie mij aangeven wat het protocol precies zegt hierover? Ik twijfelde op dat moment eventjes.
-
Volgens protocol wissel je elkaar iedere 2 minuten af. Het is uit onderzoek gebleken dat iemand 'verslapt' na een serie borstcompressies. Je bent minder effectief bezig. Je kan dan nog zo goed reanimeren, maar als je het helemaal alleen wil doen dan ben je minder goed bezig dan wanneer je het door een ander laat overnemen.
Een arts hoeft inderdaad niet beter te kunnen reanimeren. Wel kan je elkaar positief coachen tijdens een reanimatie. Mensen luisteren dan echt wel (heb het zelf meegemaakt). Bijvoorbeeld de handen hoger laten plaatsen (veel mensen plaatsen de handen te laag) of aangeven dat iemand meer kracht moet zetten. Ook het tempo kan je aangeven. Het is een samenwerking.
Sowieso maakt je je eigen serie van 2 minuten af, daarna overname. Tussentijds aflossen door iemand die beweert dat hij het beter weet zou ik niet doen. Het bewijs moet geleverd worden in de reanimatie. Ik zou aangeven dat het mag worden overgenomen na mijn 2 minuten, daarna positief coachen en na 2 minuten weer overnemen. Je verlaat het slachtoffer dus niet (alhoewel dat in jouw casus wel is aangegeven).
Maar ach...gezien punt 1 van de 5 belangrijke punten....als iemand met een bijl in mijn nek staat te hijgen...;)
-
Ik denk zelfs dat er een derde optie is, was...toen der tijd (maar daar moet je dan ook maar net aan denken)
Je geeft aan dat je hebt gekozen voor optie 1: Je bent bezig en verzoekt de persoon in kwestie aan de kant te gaan. Nadat hij aangeeft acuut de zaak te willen overnemen..
Mijn optie is; als meneer/mevrouw aangeeft dokter te zijn. Ik zou aangeven sluit maar aan en gaan we elkaar afwisselen om de 2 min.
Begrijp me niet verkeerd snap de keus die je gemaakt hebt. Maar tijdens de cursus die ik heb gehad is mij ook geleerd om omstanders te alarmeren en eventueel te vragen om hulp van omstanders (kan zijn in het halen van een AED, alarmeren van hulpdiensten (vooraf aangeven terugkoppeling te willen) en assisteren bij reanimatie)
En dan zeker bij een reanimatie, omdat een reanimatie ontzettend vermoeiend is voor degene die aan het reanimeren is.
-
@Martinus: dat is dus ook mijn optie. Afwisselen en elkaar helpen, iedere 2 minuten.
-
Ooopsss had alleen de eerste post gelezen en nog niet de reactie(s)... 0098
-
Het is een bekend feit dat de BLS vaardigheden van vele artsen beduidend minder zijn als die van een geoefende ehbo'er.
Wanneer de arts iets anders wil als wat de ehbo'er geleerd heeft dan betekent dat nog niet dat de arts het fout heeft, immers de arts kan om bepaalde redenen terecht willen afwijken van de standaard reanimatie.
De manier van optreden komt mij wel een beetje onbeschoft over (of er moet sprake zijn geweest van een bijzonder slechte behandeling van het slachtoffer waarbij verder uitstel van ingrijpen niet geduld kon worden).
Ook deze man of vrouw houdt het niet eeuwig zelf vol en zal dus de hulp van de anderen zeker nodig hebben, een andere benadering helpt daarbij.
Ik zou in dit geval ook gezegd hebben dat hij welkom is om het samen te doen en tussendoor mag hij ook nog best uitleggen wat hij anders wil en waarom.
-
Het is een bekend feit dat de BLS vaardigheden van vele artsen beduidend minder zijn als die van een geoefende ehbo'er.
Links naar wetenschappelijk onderzoek?
Tucker; waarom luister je niet gewoon naar de dokter?
-
Een arts is bij mij echt niet heilig. Een aantal jaar geleden heb ik een arts heel erg moeten overtuigen dat hij professionele hulp moest inschakelen voor zijn zoon. In het ziekenhuis werd een zware hersenschudding geconstateerd. Deze man was longarts en had geen benul van de verschijnselen van een hersenschudding. Daarnaast een aantal verpleegkundigen op EHBOles gehad, die veel te veel vertrouwd waren met alle 'hulpmiddelen' van de afdeling. Die vind je op straat niet, daar zal je met je gezonde boerenverstand hulp moeten verlenen.
Back to topic :D
-
Links naar wetenschappelijk onderzoek?
Tucker; waarom luister je niet gewoon naar de dokter?
Daar heb ik geen wetenschappelijk onderzoek voor nodig. Het aantal artsen waarvan acute zorg geen core-business is (en dat is de meerderheid, denk aan de dermatologen, pathologen, psychiaters, GGD, etc.) wat jaarlijks zijn reanimatie-vaardigheden oefent is op één hand te tellen.
-
elkaar aflossen en helpen is mijn mening.
-
http://www.hulpverleningsforum.nl/index.php?topic=51016.msg865897#msg865897 (http://www.hulpverleningsforum.nl/index.php?topic=51016.msg865897#msg865897)
Misschien niet helemaal hetzelfde, maar in dit filmpje dringt zich een anesthesist op en zeggen de lifeguards dat ze weten wat ze doen.
Ik denk ook dat als je weet wat je doet dat je het zelf moet doen, tuurlijk het aanbod wel aannemen als je daardoor om en om aan de slag kunt.
-
2 houden het langer vol dan 1...
alhoewel de adrenaline je wel op de been houdt.... ;)
Dat je van je zelf weet wat je doet is goed, maar wees nooit doof en blind door te overtuigd te zijn van je kunnen....
-
Goh, deze casus roept bij mij weer herinneringen op aan iets wat 30 jaar geleden gebeurd is.
Ik heb ooit een EHBO-cursus gevolgd maar niet afgemaakt. (dus geen diploma)
Op het werk in een attractiepark zaten we koffie te drinken in een centrale ruimte op het park toen ineens een vrouw in paniek naar binnen kwam hollen.
"Kom gauw, mijn man is neergevallen". In eerste instantie denk je aan een flinke wond dus als "broekie" de EHBO-koffer onder mijn arm en een sprintje gemaakt naar de ingang. Daar aangekomen zag ik inderdaad een man op de grond liggen die al blauw aangeslagen was en zijn borst omhoog had.
Gecontroleerd op ritme en ademhaling, die er niet meer was en de reanimatie gestart.
Ambulance laten waarschuwen en ik was druk bezig, wel 50 mensen eromheen die me aan stonden te moedigen.
Na verloop van tijd word je inderdaad behoorlijk moe en ik vroeg het publiek om over te nemen. (herhaaldelijk verzoek)
Het enige wat ik hoorde was "doorgaan".
Minuten vliegen voorbij en voor mijn gevoel leek het wel een half uur alhoewel de ambulance binnen het kwartier ter plaatse was. (in die tijd ook behoorlijk snel)
De ambulance medewerkers hebben de reanimatie over genomen en gecontroleerd of er weer ritme was. Dit bleek het geval te zijn. Dus met spoed naar het ziekenhuis. Later gehoord dat meneer in het ziekenhuis overleden was.
Door zijn vrouw ben ik bedankt voor de inzet en ik kreeg een complimentje van de ambu-medewerkers maar waar ik me later over verbaasde was dat er niemand was die mij kon assisteren. Je raakt volledig buiten adem en gaat door de adrenaline inderdaad door maar ik vraag me af of het beter had gekunt.
(ik wilde jullie naar aanleiding van deze casus mijn ervaring delen)
-
Ha Skippy,
Als je niks doet, is het zeker niet goed.
En ook hier geld weer... De beste stuurlui staan aan wal....
Misschien dat onzekerheid over eigen kunnen of angst iets verkeerd te doen overheerst bij de menigte????
Ik vind dat je prima werk gedaan hebt!
-
Dank je, Stammie.
Ik ben er nu wel overheen en ik geloof dat ik in een soortgelijke situatie hetzelfde zou doen (een soort instinct).
Wel weet ik dat ik toendertijd een paar slechte nachtjes gehad heb maar dat had ik er wel voor over.
Als een mensenleven betaald kan worden met een paar nachten niet kunnen slapen dan moet dat maar. ;)
-
Ja dat vind ik ook.
Er zijn er al genoeg die niks doen en alleen de ramptoerist uit hangen... :-\
-
Na verloop van tijd word je inderdaad behoorlijk moe en ik vroeg het publiek om over te nemen. (herhaaldelijk verzoek)
Het enige wat ik hoorde was "doorgaan".
Minuten vliegen voorbij en voor mijn gevoel leek het wel een half uur alhoewel de ambulance binnen het kwartier ter plaatse was. (in die tijd ook behoorlijk snel)
(...)
Door zijn vrouw ben ik bedankt voor de inzet en ik kreeg een complimentje van de ambu-medewerkers maar waar ik me later over verbaasde was dat er niemand was die mij kon assisteren. Je raakt volledig buiten adem en gaat door de adrenaline inderdaad door maar ik vraag me af of het beter had gekunt.
(ik wilde jullie naar aanleiding van deze casus mijn ervaring delen)
Behalve een kwestie van 'niet kunnen reanimeren' (voor zover daar sprake van is, met een beetje coaching zou bijna iedereen het moeten kunnen) kan er natuurlijk ook sprake zijn van niet durven reanimeren. Je moet het lef maar hebben om iemand die niks meer doet weer proberen tot leven te wekken. Nou zijn de meeste forumleden hier hulpverlener en komt het misschien wat vreemd over, omdat de meesten al reanimatie-ervaring of herhaaldelijke cursussen gehad hebben, maar ik kan me zomaar voorstellen dat een heel groot deel van de toeschouwers in jouw voorbeeld zelf niet zou durven reanimeren...
Maar voor de rest: knap dat je het hebt volgehouden! Een kwartier reanimeren is niet makkelijk :O
-
Als EHBO'er kun je, als je de mogelijkheid daarvoor hebt tijdens een reanimatie, een 'leek' coachen. Dit kun je oefenen tijdens je herhalingslessen. Dat dit voor sommige moeilijk is zal zeker blijken maar het kan ook levens redden. Hierbij moet je de situatie indenken dat je tijdelijk niet in staat bent om te reanimeren (vanwege ziekte of botbreuk enz.).
-
Mijn eerste reanimatie werd ook overgepakt door 2 man van de recherche die 's nachts reageerden op de reanimatie melding.
Ze concludeerden dat ik het verkeerd aan het doen was en dirigeerde me zonder pardon aan de kant want haast was geboden.
Hierna keken ze enigszins raar op want er stak een onderdeel van een pen uit de keel van het SO. Deze had een tracheotomie welke inwendig was gaan bloeden. Om een lang verhaal kort te maken. De reanimatie werd uiteindelijk niet lang voortgezet nadat ambulancepersoneel het op hun beurt had overgenomen.
Ik kan me heel goed voorstellen dat er mensen zijn die commentaar hebben op jouw manier van reanimeren. Maar zoals al eerder gezegd is. Jij bent op dat moment bezig en de beslissing is aan jou. Tegenwoordig zou ik heel anders reageren. Op zich is dit ook wel wat om aandacht aan te geven bij de lessen.
@skippy02.
Respect!
-
Deze casus gelezen te hebben, zou ik zeggen:
Volgens de richtlijnen moet er, wanneer dit een mogelijkheid is, iedere twee minuten gewisseld worden van hulpverlener. Allereerst zou ik vragen aan deze man te wachten met becommentarieren en vragen of hij het na de cyclus over wil nemen, om vervolgens weer te wisselen na twee minuten (dus je verlaat het slachtoffer niet!). En anders volstaat een: "Stilte alstublieft, ik ben nu bezig. Straks kunt u overnemen; op mijn sein!"
Tja, het is altijd makkelijk achteraf praten...
-
Het overnemen, afwisselen van reanimist moet altijd in goede harmonie gaan.
Het afwisselen zelf is een kwestie van goede afspraken maken gedurende de reanimatie tussen alle aanwezige hulpverleners.
Er uitgeput naast gaan liggen is nooit een optie. Afwisselen na twee minuten is dan ook bij het credo.
Wegduwen, wegtrekken, commentaar en kritiek leveren, afsnauwen en andere vormen van agressie zijn een voorbeeld van (lichte) paniek, angst, onkunde of gebrek aan theoretische en/of praktische ervaring.
Het gaat om het redden van mensenlevens, niet om egotrippen over wie het beste kan reanimeren.
Als ad-hoc team sta je altijd sterker dan een egotrippende of betweterige reanimist.
Natuurlijk kan het zijn dat iemand volgens jouw waarnemingen niet geheel reanimeert conform de huidige richtlijnen, maar dat geeft wel aan dat iemand bereidt is om te helpen. Dat is het allerbelangrijkste.
Sommige "omstanders" kunnen zelfs aanwijzingen geven conform oude(re) richtlijnen.
Het is niet fout reanimeren volgens oude richtlijnen, maar wellicht heeft de betreffende persoon nog geen herhalingsles met de nieuwe richtlijnen gevolgd! Daar kan en mag je iemand niet op afrekenen.
Pas dus op wat je doet en zegt als je een dergelijke situatie aantreft.
Op tactvolle wijze kan je met een dergelijke persoon wel met een gezonde samenwerking een reanimatiepoging voortzetten.
-
Goh, ik had al weer een poosje niet in dit topic gekeken.
Maar wat is het fijn om te lezen dat er goede tips gegeven worden en dat je een waardering krijgt voor het werk wat je gedaan hebt. Bedankt hiervoor. O0
Het doet me goed en ondanks dat ik geen EHBO-diploma heb of een AED-cursus heb gevolgd zou ik het een volgende keer weer doen. De voldoening die het je geeft om een mens misschien te redden is door niemand af te nemen.
Ligt natuurlijk wel aan de situatie en omstandigheden want ik sta er niet om te springen.
-
Misschien wel een idee om er een cursus BLS/reanimatie tegenaan te gooien skipper.
Ik merkte 2 weken geleden dat er aardig wat veranderd is.
(Ik zou haast zeggen dat het makkelijker geworden is. Zeker met zo'n klapkast)