Hulpverleningsforum
Blauw: Politie / Marechaussee / Handhaving => Vraagbaak over wetgeving en handhaving => Topic gestart door: silque op 8 juli 2013, 22:43:49
-
Wellicht dat iemand mij iets meer kan vertellen over flessentrekkerij:
Persoon X gaat in een restaurant eten, bestelt een bord worteltjes en eet deze op. Vervolgens weigert hij te betalen.
Uitbater belt de politie -> wij controleren de identiteit van de klant en hij is helemaal 1000. Blijft er dus een civiele zaak over want voor flessentrekkerij moet het vaker voorkomen, belangrijk om e.e.a. goed te muteren maar in principe geen zaak.
Dan zouden we het nog kunnen proberen op 326 sr - namelijk oplichting - Als aannemelijk was dat hij een 'normaal betalende klant' was.
Maar wat is nu precies het verschil met als diezelfde klant worteltjes koopt bij de groenteboer, zonder deze te betalen? Of sterker nog, als hij die worteltjes in de winkel al op eet?
Is tanken zonder te betalen dan niet ook een vorm van flessentrekkerij ipv diefstal van benzine?
-
Het verschil tussen 321 & 310 is klein. 310 gaat er van uit dat het goed weggenomen wordt met het doel het zich wederrechtelijk toe te eigenen. 321 Veronderstelt dat het wederrechtelijk toe eigenen gebeurd, waarbij dit niet het doel is.
Bij een restaurant is het normaal/gewoonte eerst te eten en daarna te betalen, bij de groenteboer is deze gewoonte niet aanwezig.
Benzine dief is vergelijkbaar. Die rijdt gelijk weg, zonder de (intentie tot) betalen.
Maar dit is mijn interpretatie. ;)
-
Zoiets dacht ik ook, dat het te maken had met het oogmerk wegnemen. Echter kan ik dat niet echt uit de wettekst opmaken, want dan hebben we ook verduistering nog.
Blijft dus ook de vraag, iemand die wortels eet bij de groenteboer en vervolgens wegloopt zonder te betalen. Is dat dan wel diefstal? Omdat het een gewoonte is om ze eerst te betalen?
-
Verduistering gaat toch alleen op bij zaken die je onder beheer hebt en dan 'achterover drukt'? Zoals bij een werknemer die goederen vd baas doorverkoopt etc.?
-
Goederen die je rechtmatig onder je hebt inderdaad.
-
Blijft dus ook de vraag, iemand die wortels eet bij de groenteboer en vervolgens wegloopt zonder te betalen. Is dat dan wel diefstal? Omdat het een gewoonte is om ze eerst te betalen?
Nu ben ik geen jurist of politie agent.
Maar speelt bij diefstal juist de intentie om zich goederen wederrechtelijk toe te eigen, ook niet een grote rol? Het wetsartikel heeft het namelijk over "het oogmerk".
Bij iemand die een pand verlaat, of de kassa voorbij loopt, lijkt mij die intentie aannemelijker. En daardoor het bewijzen van die intentie bij vervolging ook makkelijker. De stapel jurisprudentie over dit soort gevallen zijn wel vrij duidelijk dat er voldoende grond is voor de politie om de verdachte aan te houden.
Maar bij persoon X uit je voorbeeld, spelen veel details een rol: weigert de persoon ("ik betaal niet") of zegt hij dat hij wel wil betalen, maar op dat moment niet kan ("Ach jee, pincode vergeten".)
Het lijkt mij op dat moment veel minder aannemelijk te maken, dat die persoon de intentie had om zich goederen wederrechtelijk toe te eigen. Als iemand echt puur weigert ("ik betaal nu niet, nooit niet"), zonder verdere toelichting, dan lijkt mij dat strafrechtelijk gelijk aan diefstal. Uit de media, en ervaringen van horecaondernemers die ik ken, blijkt echter dat in de meeste gevallen er niet puur geweigerd wordt.
Over personen die in een winkel goederen consumeren, en op dat zelfde moment worden aangehouden (dus niet voorbij de kassa), is vrij weinig jurisprudentie. Wel een voortgaande discussie tussen juristen, over precies hetzelfde als de vragen die je stelt in je openingspost. :) Die discussie gaat over bezit en eigendom, maar ook de aspecten van een koopovereenkomsten.
Zoals ik al zei, ik ben geen jurist of politie agent. Dus als je vraag puur uit het oogpunt van het politie optreden (gronden voor aanhouden, verbaal, etc) was/is, laat mijn bijdrage dan maar links liggen. :)
-
Er zijn uitspraken dat dit onder 'oplichting' kan vallen, idd vanwege de intentie. Een restaurant binnengaan zonder id en, vooral portemonnaie, maakt oplichting makkelijk bewijsbaar.
Ik zal eens kijken of ik een dergelijke uitspraak nog vinden kan.
-
Er zijn uitspraken dat dit onder 'oplichting' kan vallen, idd vanwege de intentie. Een restaurant binnengaan zonder id en, vooral portemonnaie, maakt oplichting makkelijk bewijsbaar.
Ik zal eens kijken of ik een dergelijke uitspraak nog vinden kan.
Stapel en de Koning noemt als voorbeeld NJ 1998 nr. 497. Dit arrest is helaas niet gepubliceerd op rechtspraak.nl.
Enkele quotes uit Stapel en de Koning (8e druk, p. 117)
Ook het zich voordoen als iemand die tegen betaling een maaltijd en consumpties gebruikt of het zich voordoen als iemand die de logies en maaltijden zal betalen, met de bedoeling om zonder betaling te vertrekken is volgens de Hoge Raad het aannemen van een valse hoedanigheid.
Tot slot nog enkele voorbeelden van oplichting uit de jurisprudentie (...) C bestelt eten in een restaurant terwijl hij al bij binnenkomst niet van plan is te betalen. Hij eet de maaltijd op en vertrekt zonder af te rekenen. (NJ1998 nr.497)
-
Ja oplichting ben ik het over eens, er zijn omstandigheden denkbaar waarop ik die persoon als verdachte kan aanmerken van oplichting. Echter zit ik nu even te dubben tussen flessentrekkerij en diefstal c.q. verduistering. Voornamelijk het verschil: ik eet bij de groenteboer worteltjes zonder te betalen = diefstal; ik eet bij een restaurant dezelfde worteltjes = civiel.
Ik heb bij beide het oogmerk, ik weet vooraf dat ik het niet kan betalen.
-
Daarom zou ik wat Nick zegt naar art 326 gaan en dan het gooien op dat de persoon zich een valse hoedigheid als betalende klant heeft aangenomen. Want iemand die gaat zitten in een daarvoor bestemde gelegenheid en verder niks laat merken (bij het eten de ober erbij roepen dat het eten niet goed is bijv.) dan verwacht een ieder dat deze persoon ook gewoon zal gaan betalen.
-
Weet ik, alleen die situatie is nu niet aan de orde. Ik wil gewoon weten waarom het bij een winkel diefstal is en we bij een restaurant spreken over een civiele kwestie terwijl het nog steeds dezelfde wortels zijn die worden gegeten.
Maar bedankt voor 't meedenken! O0
-
Ik zal het morgen eens aan mijn juridisch docent vragen op de academie.
-
Ik heb het nagevraagd. Om art. 326a ten laste te kunnen leggen moet dus de gewoonte worden bewezen. Als een persoon dus 1x ergens gaat eten zonder te betalen, is hij dus niet strafbaar aan 326a. Je zou 310 ten laste kunnen leggen als iemand doelbewust weigert te betalen.
De wetgever heeft bewust het deel "beroep of een gewoonte" in het artikel gezet zodat je niet meteen strafbaar bent als je niet genoeg geld bij hebt. Als je dat iedere week zou hebben is het niet meer per ongeluk. Als iemand écht doelbewust ergens is gaan eten om zonder te betalen weer weg te gaan, én hij is inderdaad code 1000, zou je nog 326 ten laste kunnen leggen. Dit is echter veel lastiger te bewijzen gezien het artikel niet voor deze situatie bedoeld is. In de aangifte zullen dus alle bestandsdelen van oplichting naar boven moeten komen.
Als iemand ergens is gaan eten, en hij loopt daarna zonder iets te zeggen het restaurant weer uit is het gewoon 310. Dat is dus hetzelfde als een benzinedief. Als iemand dus écht per ongeluk niet KAN betalen, zal hij dus een afspraak moeten maken met de verkoper. Het blijft dan een civiele zaak.
-
Jij ook bedankt voor 't meedenken! Maar dat is nog steeds het antwoord niet op mijn vraag, als iemand bewust gaat eten zonder te betalen is het namelijk nog steeds geen diefstal. Het blijft een civiele kwestie OF hij moet antecedenten hebben (gewoonte) dan wordt het flessentrekkerij. Als je hard kan maken dat hij doet alsof hij gaat betalen, maar het uiteindelijk niet doet is zelfs oplichting nog een optie. Van diefstal kan m.i. nooit sprake zijn in een restaurant, door te bestellen ga je namelijk een dienst aan met dit bedrijf. Je krijgt die worteltjes geleverd, je mag ze ook op eten... Dan moet jij achteraf wel betalen, wat je niet doet.
Ik ben dus op zoek naar die scheiding, wanneer is het diefstal (wortels in supermarkt) en wanneer is het flessentrekkerij (wortels in een restaurant). Misschien is die er wel helemaal niet... gewoonterecht? ik heb geen idee.
-
Het verschil tussen de winkel en het restaurant zit hem in het "toe eigenen" en "over beschikking te verzekeren". Bij diefstal kan het goed nog worden terug gegeven. Als je over de beschikking bent verzekerd kun je het niet meer terug geven aan de rechtmatige eigenaar. Hetzelfde geldt dus bij benzine dat al in de tank van de auto zit. Je bent verzekerd van de benzine, het kan niet meer zomaar terug in de pomp. De maaltijd kan niet meer terug naar de keuken.
Het blijft een vrij lastige kwestie. Vooral als iemand dus niet bekend is en er voor bijvoorbeeld 300 euro heeft gegeten. Het is dan haast niet uit te leggen dat je als politie niets kunt betekenen voor zo'n restauranthouder.
-
Als ik worteltjes in de winkel heb opgegeten kunnen ze ook niet meer terug (in oranje kleur) naar de eigenaar, toch wordt dat vaak als diefstal gezien. Ook diefstal benzine wordt soms als flessentrekkerij opgenomen, zie daarvoor o.a. PKN.
Je laatste zin ben ik het mee eens, leidt tot veel onbegrip.