Hulpverleningsforum
Wit: Geneeskundige hulpverlening => SEH en Ziekenhuizen => Topic gestart door: Jim op 5 september 2016, 16:18:39
-
En dat is precies de reden waarom dit soort letsels niet thuishoort in de periferie. Men denkt het wel even op te lossen en gaat vervolgens lopen klooien. Daarmee staat de patiëntveiligheid wat mij betreft ter discussie. Dit is zelfs verwijtbaar in termen van het tuchtrecht. Koekenbakkers, zoals jij ze noemt.
Dan weet je dus nog helemaal niks! Oma kan je hier vast veel meer over vertellen. Het geeft hooguit een beetje richting aan je vermoeden. Dat leer je wanneer je lang genoeg in het vak zit en begrijpt dat er zelden sprake is van absolute waarheid.
De reden waarom ik hier zo fel op reageer is omdat ik keer op keer in jouw bijdragen heel weinig nuance bespeur. Kort door de bocht opmerkingen in de trend van; "Dat doe je toch gewoon even dit of dat". Vanuit jouw positie is dat enerzijds erg gemakkelijk, erg verwarrend naar andere forumleden en irritant naar artsen. Het is dus belangrijk om je positie goed in te schatten gerelateerd aan je deskundigheidniveau en je woorden wat meer te wegen. Dan worden je bijdragen vanzelf meer constructief en zo word je voor mij dan een 'collega' op de werkvloer, zij het met een andere verantwoordelijkheid.
Het enige wat je bereikt door die felheid is dat je mensen afgeschrikt om te reageren. Jammer dat er nu na ingrijpen van een mod en op het einde van pagina 2 pas iets inhoudelijks wordt gepost over deze letsels.
Ik had het eigenlijk wel interessant gevonden om te weten wat een MMT prehospitaal zou kunnen doen aan een al dan niet traumatische longbloeding. Maar als er alleen maar wedervragen uitkomen en dat het 'genuanceerd ligt' ja daar kan ik weinig mee.
Tuurlijk moeten we er ook rekening mee houden dat dit een forum is en niet de kliniek. Geirriteerde artsen en verwarde forumleden daar kan ik niet van wakker liggen. Wellicht dat ik daar mijn woorden anders formuleer of wat terughoudender ben.
Maar ik denk dat als je in ons ziekenhuis 'kop dicht of wegwezen' gebruikt je vervolgens zeker alleen op de kamer staat.
-
Maar ik denk dat als je in ons ziekenhuis 'kop dicht of wegwezen' gebruikt je vervolgens zeker alleen op de kamer staat.
Meen je dan nou Jim?
Jij zou weglopen bij zo'n traumapatient?
-
Nee denk dat hij ermee bedoelt dat zo'n houding niet gepikt zou worden
Ik zou bepaald gedrag ook niet pikken van een arts, bij ons op de spoed in belgie dan
Had laatst ook een arts even duidelijk op zijn plaats gezet, omdat hij dacht dat hij als persoon 'boven' me stond.
Werkte volgens mij wel, want 5 min later kwam die naast me zitten te keuvelen over koetjes en kalfjes, terwijl in al die weken daarvoor hij het niet had gedaan
Op mijn vraag hoe de collega's omgaan met deze (soms arrogante soms minachtende) houding, kreeg ik het antwoord onverschilligheid
Daar schrok ik wel van
Want ik geef jim absoluut gelijk, dat er pas na 2 paginas iets inhoudelijk wordt geschreven door 'expert' en de manier van reageren (oa door hem) mensen zeker kan afschrikken
Mij persoonlijk wel, nou ja laat ik het ontmoedigen noemen
-
Zou wel duidelijk maken, hoe belangrijk team work is, als een arts dan alleen zou staan
Maar ik geef Jim absoluut gelijk in zijn standpubt
Want waarom wordt dat stukje gepakt, wetende dat hij dat nooit zou doen
Maar waarom benoem je het stuk niet, waaruit deze stelling genomen word
-
Nee denk dat hij ermee bedoelt dat zo'n houding niet gepikt zou worden
Ik zou bepaald gedrag ook niet pikken van een arts, bij ons op de spoed in belgie dan
Had laatst ook een arts even duidelijk op zijn plaats gezet, omdat hij dacht dat hij als persoon 'boven' me stond.
Werkte volgens mij wel, want 5 min later kwam die naast me zitten te keuvelen over koetjes en kalfjes, terwijl in al die weken daarvoor hij het niet had gedaan
Op mijn vraag hoe de collega's omgaan met deze (soms arrogante soms minachtende) houding, kreeg ik het antwoord onverschilligheid
Daar schrok ik wel van
Want ik geef jim absoluut gelijk, dat er pas na 2 paginas iets inhoudelijk wordt geschreven door 'expert' en de manier van reageren (oa door hem) mensen zeker kan afschrikken
Mij persoonlijk wel, nou ja laat ik het ontmoedigen noemen
Dat is mooi voor je. Ik kan je wel garanderen dat het in Nederland iets anders werkt. Als een anesthesioloog jou zegt in de operatiekamer of andere behandelruimte dat je je mond moet houden behoor je je mond te houden. Als je op de operatiekamer als verpleegkundige denkt de anesthesioloog op de plek te moeten zetten loop je de kans dat de chirurg jou zegt te vertrekken.
Ik heb het in mijn loopbaan maar 1 keer meegemaakt. De anesthesieverpleegkundige die in eerste instantie weigerde te vertrekken toen ik het hem zei is door het ziekenhuis op non-actief gezet en vervolgens ontslagen.
Er is niemand geweest binnen de ziekenhuisorganisatie die mij gezegd heeft dat ik fout was omdat we allemaal gelijkwaardig zijn of dat er niemand boven een ander staat in het ziekenhuis of binnen een team in een behandelruimte/operatiekamer. Zijn verweer dat de woorden van anesthesioloog en vervolgens van mij volgens hem minder fatsoenlijk, ongepast of niet passend bij niveau van een medisch specialist waren heeft ook gefaald
-
Ik denk dat er dan een topic geopend moet worden over wat het MMT prehospitaal kan/zou moeten kunnen doen bij verschillende situaties/casussen. Dit topic zou moeten gaan over op welke kant je iemand in de stabiele zijligging moet leggen (aangedane of niet aangedane zijde)
Het is onmogelijk om er een antwoord op te geven. Je behandelt symptomatisch. Bij de longbloeding geef je een infuus en zorg je dat je zoveel mogelijk zuurstof in het bloed van de patient krijgt. Je patient gaat niet dood aan de bloeding, ze gaan dood door verstikking.
-
Dat is mooi voor je. Ik kan je wel garanderen dat het in Nederland iets anders werkt.
Ik kan jou garanderen dat het in Nederland niet anders werkt, tenminste gebaseerd op mijn proefondervinderlijke ervaringen op de Nederlandse spoedgevallen waar ik heb gewerkt
Als een anesthesioloog jou zegt in de operatiekamer of andere behandelruimte dat je je mond moet houden behoor je je mond te houden. .
Oh daar ben ik het helemaal mee eens, maar ga er dan vanuit dat het voor het gehele zorg proces nodig is en als ik dat al niet in de gaten had zelf (dan zou ik balen), dan is het een goed leer proces
Als je op de operatiekamer als verpleegkundige denkt de anesthesioloog op de plek te moeten zetten loop je de kans dat de chirurg jou zegt te vertrekken
Maar dat zeg ik ook niet
Maar het is voor mij heel simpel: wij zijn allen gelijkwaardig, er is alleen een verschil in verantwoordelijkheid en hierarchie (en daar heb ik geen enkele moeite mee)
Er is niemand geweest binnen de ziekenhuisorganisatie die mij gezegd heeft dat ik fout was omdat we allemaal gelijkwaardig zijn of dat er niemand boven een ander staat in het ziekenhuis of binnen een team in een behandelruimte/operatiekamer. Zijn verweer dat de woorden van anesthesioloog en vervolgens van mij volgens hem minder fatsoenlijk, ongepast of niet passend bij niveau van een medisch specialist waren heeft ook gefaald
nou ja het is moeilijk te beoordelen hoe of wat
ik weet dat communicatie in stress volle omstandigheden anders gaat dan normaal, daar heb ik helemaal geen moeite mee en ik ben de laatste die hier op dat moment tegen in gaat
Maar er is een verschil tussen dat stress moment en `gewone` momenten
Als welke arts dan ook het idee heeft boven mij als persoon te staan, als persoon, dan zal ik hem of haar zeker helpen nieuwe inzichten te verwerken hierin
moet mijn inziens ook.
op de spoedeisende hulp afdelingen waar ik gewerkt heb in Nederland, wordt er op basis van gelijkwaardigheid (als persoon) gewerkt tussen artsen en verpleegkundigen. op de afdelingen in Belgie waar ik tot nu gewerkt heb, kan hierin nog veel geleerd worden
dit voorkomt dat een arts een medicatie opdracht geeft, die een collega eigenlijk niet als verantwoord voorkomt, deze vraagt dit dus meerdere malen aan de arts. Maar die blijft bij zijn standpunt. Vervolgens heeft de desbetreffende collega collegiaal advies gevraagd aan de IC, en hierop kreeg ze dus een reprimande van de arts. Waarna ze naar de teamleider ging, en die gaf (uit angst voor een confrontatie) aan geef het medicijn maar.
Ik zou zeggen aan de arts geef het zelf maar
als artsen het niet staan om `aangesproken` te worden of kritisch bekeken, dan zouden er veel mensen komen te overlijden
laatst hadden we een neurologie assistent die aangaf dat er een bepaald medicijnen gegeven moest worden protocollair bij een vermoeden CVA, alleen deze was anders dan de bestaande protocollen van de afdeling. Op de vraag hoeveel (door de verpleegkundige) Mg (aangezien het protocol anders was), kwam het antwoord: "geen idee"
-
Toen ik les gaf in Japanse zelfverdiging had ik een hele duidelijke regel
Geen enkele ruimte voor discussie op de mat, ga overal over in discussie met me als we van de mat af zijn
-
Dat is mooi voor je. Ik kan je wel garanderen dat het in Nederland iets anders werkt. Als een anesthesioloog jou zegt in de operatiekamer of andere behandelruimte dat je je mond moet houden behoor je je mond te houden. Als je op de operatiekamer als verpleegkundige denkt de anesthesioloog op de plek te moeten zetten loop je de kans dat de chirurg jou zegt te vertrekken.
Ik heb het in mijn loopbaan maar 1 keer meegemaakt. De anesthesieverpleegkundige die in eerste instantie weigerde te vertrekken toen ik het hem zei is door het ziekenhuis op non-actief gezet en vervolgens ontslagen.
Er is niemand geweest binnen de ziekenhuisorganisatie die mij gezegd heeft dat ik fout was omdat we allemaal gelijkwaardig zijn of dat er niemand boven een ander staat in het ziekenhuis of binnen een team in een behandelruimte/operatiekamer. Zijn verweer dat de woorden van anesthesioloog en vervolgens van mij volgens hem minder fatsoenlijk, ongepast of niet passend bij niveau van een medisch specialist waren heeft ook gefaald
Off-topic:Ik ben erg benieuwd naar de precieze omstandigheden en de jurisprudentie, maar dit zal hoogstwaarschijnlijk in een achterkamertje van de RvB beklonken zijn. We hebben tenslotte toch niet de ballen om de medisch specialist boos te maken en een verpleegkundige is makkelijk te vervangen. ::)
-
Precies de reden waarom het bij 'ons' ziekenhuis wordt getolereerd
Zijn al meerdere collega's weg gegaan vanwege de artsen en dit is bekend bij de directie
Maar het is al zo lastig aan artsen te komen....
-
Precies de reden waarom het bij 'ons' ziekenhuis wordt getolereerd
Zijn al meerdere collega's weg gegaan vanwege de artsen en dit is bekend bij de directie
Maar het is al zo lastig aan artsen te komen....
Wellicht hebben jullie binnen jullie ziekenhuis ook een specialist als medisch manager? Al is het maar om je verhaal te doen. Hoe meer signalen deze binnenkrijgt hoe beter en kan vervolgens het gesprek aangaan met de betreffende persoon, ook al is het een chirurg..
-
Begrijp je gedachte, maar het is veel complexer dan dat.
De spoedartsen zijn als zelfstandigen in dienst, en als ik het goed begrijp worden ze betaald per onderzoek cq behandeling
Dus er gebeuren dan ook veel overbodige onderzoeken
Er zijn al heel veel signalen gekomen richting de directie, en die weten er van. Maar durven gewoon niks
En de laagste orde in de pik rang accepteert het ook gewoon. Dus ja dan wordt het een moeilijk verhaal
Ik ga nu via een uitzendbureau beginnen in het universitair ziekenhuis Gent op de spoed, hoop meer professionaliteit tegen te komen
-
Het enige wat je bereikt door die felheid is dat je mensen afgeschrikt om te reageren. Jammer dat er nu na ingrijpen van een mod en op het einde van pagina 2 pas iets inhoudelijks wordt gepost over deze letsels.
Ik had het eigenlijk wel interessant gevonden om te weten wat een MMT prehospitaal zou kunnen doen aan een al dan niet traumatische longbloeding. Maar als er alleen maar wedervragen uitkomen en dat het 'genuanceerd ligt' ja daar kan ik weinig mee.
Tuurlijk moeten we er ook rekening mee houden dat dit een forum is en niet de kliniek. Geirriteerde artsen en verwarde forumleden daar kan ik niet van wakker liggen. Wellicht dat ik daar mijn woorden anders formuleer of wat terughoudender ben.
Maar ik denk dat als je in ons ziekenhuis 'kop dicht of wegwezen' gebruikt je vervolgens zeker alleen op de kamer staat.
Het feit jij weinig met nuance kunt is enorm jammer. Er is namelijk altijd nuance en zonder nuance loop je in zeven sloten tegelijkertijd.
Ik denk dat er in jullie ziekenhuis sprake van een autoriteitsprobleem. Wie is er nu eigenlijk de baas? Als het er werkelijk op aankomt, dan is er maar één die er de leiding heeft. Het is erg belangrijk dat iedereen dat begrijpt. Natuurlijk sta ik open voor zinvolle suggesties, maar ik hoef geen geleuter of afkeurend gezucht. Wanneer jij dan besluit om niet mee te bewegen en in plaats daarvan de kamer te verlaten, dan kun je gelijk doorlopen naar de afdeling personeelszaken voor je exitgesprek.
Dat is geen stoere taal, want nog niet zo heel lang geleden heb ik uitermate rebelse anesthesiemedewerker gewoon de wacht aangezegd. In een ander ziekenhuis is hij er in zijn proeftijd uitgeknikkerd. Precies hetzelfde probleem.
-
Nee denk dat hij ermee bedoelt dat zo'n houding niet gepikt zou worden.
Wat voor een houding?
Ik zou bepaald gedrag ook niet pikken van een arts, bij ons op de spoed in België dan.
Had laatst ook een arts even duidelijk op zijn plaats gezet, omdat hij dacht dat hij als persoon 'boven' me stond.
Want ik geef Jim absoluut gelijk, dat er pas na 2 paginas iets inhoudelijk wordt geschreven door 'Expert' en de manier van reageren (oa door hem) mensen zeker kan afschrikken
Mij persoonlijk wel, nou ja laat ik het ontmoedigen noemen.
Je haalt weer van alles door elkaar. Natuurlijk behoor je behoorlijk te gedragen en natuurlijk is belangrijk wanneer je wordt aangesproken op onbehoorlijk gedrag. Het gaat over professioneel gedrag tijdens een acute situatie! Dan heeft er één de leiding.
Zo werkt het binnen de hele maatschappij. Er zijn nu eenmaal standverhoudingen. Wanneer je daar niet mee overweg kunt, dan is dat niet alleen heel jammer voor jou, maar ook voor een patiënt. Dat begrijp je toch hopelijk zelf ook wel? Nogmaals het gaat over professioneel gedrag. Dat gedrag wordt verwacht van de anesthesioloog, de chirurg, maar ook van de verpleegkundigen! In een acute situatie is er nu eenmaal heel weinig ruimte voor het Poldermodel.
-
op de spoedeisende hulp afdelingen waar ik gewerkt heb in Nederland, wordt er op basis van gelijkwaardigheid (als persoon) gewerkt tussen artsen en verpleegkundigen. op de afdelingen in Belgie waar ik tot nu gewerkt heb, kan hierin nog veel geleerd worden
dit voorkomt dat een arts een medicatie opdracht geeft, die een collega eigenlijk niet als verantwoord voorkomt, deze vraagt dit dus meerdere malen aan de arts. Maar die blijft bij zijn standpunt. Vervolgens heeft de desbetreffende collega collegiaal advies gevraagd aan de IC, en hierop kreeg ze dus een reprimande van de arts. Waarna ze naar de teamleider ging, en die gaf (uit angst voor een confrontatie) aan geef het medicijn maar.
Ik zou zeggen aan de arts geef het zelf maar
Ik heb nooit gewerkt op basis van die politiekcorrecte gelijkwaardigheid in Nederlandse ziekenhuizen. Ik weet zelfs dat er mensen waren die zich stoorden als ik ze aansprak met broeder of zuster. Ze vatten het op als de 'grote' chirurg die ze wil vernederen.
Ik houd er niet van om in behandelruimtes of in bijzijn van patienten dokters aan te spreken met de voornaam.
Ik ben blij dat we in Qatar in de ziekenhuizen werken met verpleegkundigen uit UK, Australie, Canada. De enige verpleegkundige opleiding in Qatar is het College of the North Atlantic uit Canada. Alle (arabische) verpleegkundigen leren op school al dat ze niet gelijkwaardig zijn aan artsen.
Ze leren zelfs dat ze chirurgen in Qatar nooit aanspreken met doctor maar met mister of miss.
-
Je haalt weer van alles door elkaar. Natuurlijk behoor je behoorlijk te gedragen en natuurlijk is belangrijk wanneer je wordt aangesproken op onbehoorlijk gedrag. Het gaat over professioneel gedrag tijdens een acute situatie! Dan heeft er één de leiding.
Zo werkt het binnen de hele maatschappij. Er zijn nu eenmaal standverhoudingen. Wanneer je daar niet mee overweg kunt, dan is dat niet alleen heel jammer voor jou, maar ook voor een patiënt. Dat begrijp je toch hopelijk zelf ook wel? Nogmaals het gaat over professioneel gedrag. Dat gedrag wordt verwacht van de anesthesioloog, de chirurg, maar ook van de verpleegkundigen! In een acute situatie is er nu eenmaal heel weinig ruimte voor het Poldermodel.
Wat haal ik allemaal door elkaar en wat is wat jij zegt, anders dan wat ik heb geschreven
-
verwijderd
Dan moet ik mijn eerdere opmerking bijstellen, die was gebaseerd op een aanname
Ik vind het dan niet meer dan terecht dat deze verwijderd werd van OK
Zoals ik al eerder schreef is er voor mij een groot verschil tussen een acute setting en alles er buiten
-
Ik heb nooit gewerkt op basis van die politiekcorrecte gelijkwaardigheid in Nederlandse ziekenhuizen. Ik weet zelfs dat er mensen waren die zich stoorden als ik ze aansprak du broeder of zuster. Ze vatten het opdu als de 'grote' chirurg die ze wil vernederen.
Ik houd er niet van om in behandelruimtes of in bijzijn van patienten dokters aan te spreken met de voornaam.
Ik ben blij dat we in Qatar in de ziekenhuizen werken met verpleegkundigen uit UK, Australie, Canada. De enige verpleegkundige opleiding in Qatar is het College of the North Atlantic d Canada. Alle (arabische) verpleegkundigen leren op school al dat ze niet gelijkwaardig zijn aan artsen.
Ze leren zelfs s ze chirurgen in Qatar nooit aanspreken met doctor maar met mister of miss.
Ik vind dat artsen en verpleegkundigen absoluut gelijkwaardig zijn als persoon
Niet binnen de hierarchische setting van bijv een ziekenhuis
Ik zou een arts best bij zijn of haar voornaam kunnen noemen bij patienten, afhankelijk van de patient
Als ik er voor kies het niet te doen, dan is het op basis van het (professionele) beeld wat ik vind dat uitgedragen moet worden
Voor mij is het heel simpel niemand staat boven mij als mens, als arts absoluut en heb ik er geen enkele moeite mee
Maar wanneer dat hierarchische gevoel ook blijft, buiten de gepaste setting en of zich uit in minder respect en soms zelfs minachting naar mij. Dan krijg je zeker flink tegen gas van me, of je nu een schoonmaker en of de directeur bent
Ik vind dat je altijd heel kritisch moet blijven en nederig, om zodoende niet in de val kuil van over moedigheid te vallen.
En al dit in het belang van de patient
Als personen elkaar niet (op een professionele manier) zouden mogen aanspreken. Hoe willen we dan kunnen blijven leren, aangezien we alleen weten, wat we al weten
En persoonlijk vind ik dat als je niet kritisch durft te zijn, dan ontstaan er fouten, die soms levensbedreigend kunnen zijn
Maar al dit moet gepast zijn in de setting van dat moment, en dat is de professionaliteit van de beroepsbeoefenaars
-
Ps. Persoonlijk beschouw ik de benaming broeder als een ere-titel
-
Ik zou een arts best bij zijn of haar voornaam kunnen noemen bij patienten, afhankelijk van de patient
Als ik er voor kies het niet te doen, dan is het op basis van het (professionele) beeld wat ik vind dat uitgedragen moet worden
Ik laat mij altijd met 'dokter' + mijn achternaam aanspreken in bijzijn van een patiënt om een professionele afstand te houden. Patiënten hoeven niet alles van mij te weten om me vervolgens als vriend op facebook toe te voegen.
Daarbij werkt het geheugen van patiënten onbewust als volgt: Een vrouw in witte werkkleding die zich met haar voornaam voorstelt, dat moet wel een zuster zijn, dus wanneer komt er nou eens een keer een dokter langs?
Op de teampost en tijdens werkoverleg vind ik voornamen prima.
-
Precies, dat vind ik ook
Maar dan is er een hele andere achterliggende gedachte
-
Maar zijdelings gerelateerd. In het jaar dat ik in de VS heb gewerkt viel het mij op hoe beleefd men daar was. Ij zat als externe consultant van toen nog geen 30 jaar bij een klant on site. Niemand tutoyeert daar en met minder dan twee woorden praten is not done. Het was voor mij wennen om constant met sir aangesproken te worden, zelfs bij de koffie machine. Of als ik de deur voor iemand openhield, zelfs als het de ceo was zei hij: Thank you sir.
-
Het getuigt volgens mij van professionaliteit om binnen de patiëntenzorg elkaar aan te spreken volgens de etiquette van de gezondheidszorg.
Zo is het voor iedereen duidelijk wie wie is en wie welke positie bekleedt.
De arts spreek je aan met dokter .... Deze is ook eindverantwoordelijk. Dat moet ook iedereen uitstralen. Heb je als verpleegkundige een probleem met het beleid, dan bespreek je dat elders dan op de kamer. Anders ondermijn je het gezag en het vertrouwen in de arts voor de patiënt.
Als de arts het niet eens is met de verpleegkundige, dan kan deze dat wel ter plekke aangeven. Dat past nu eenmaal bij zijn rol en taak. Het zal de patiënt niet verbazen, omdat dit past in zijn beeld op de hiërarchie in het ziekenhuis.
Uiteraard heeft ook de arts zich te houden aan de fatsoensnormen. Hij kan ook netjes de verpleegkundige aanspreken. Afbekken is nergens voor nodig. Tenzij het een pain in the ass verpleegkundige is... Dan vraag je er om.
Daarbij spreek je patiënten die ouder zijn dan jezelf ook aan met "u". Ik zie veel getutoyeerd worden. Dat vindt ik niet netjes en zorgt ook niet voor een gepaste professionele afstand.
Sommigen vinden dat ouderwets. Maar het zorgt wel voor een structuur, hiërarchie en duidelijkheid.
In de koffiekamer is iedereen wat mij betreft gewoon titelloos. Als beide partijen zich daar maar prettig bij voelen. Er zijn genoeg artsen die ik ook daar met "dokter.." aanspreek.
-
Het feit jij weinig met nuance kunt is enorm jammer. Er is namelijk altijd nuance en zonder nuance loop je in zeven sloten tegelijkertijd.
Ik denk dat er in jullie ziekenhuis sprake van een autoriteitsprobleem. Wie is er nu eigenlijk de baas? Als het er werkelijk op aankomt, dan is er maar één die er de leiding heeft. Het is erg belangrijk dat iedereen dat begrijpt. Natuurlijk sta ik open voor zinvolle suggesties, maar ik hoef geen geleuter of afkeurend gezucht. Wanneer jij dan besluit om niet mee te bewegen en in plaats daarvan de kamer te verlaten, dan kun je gelijk doorlopen naar de afdeling personeelszaken voor je exitgesprek.
Dat is geen stoere taal, want nog niet zo heel lang geleden heb ik uitermate rebelse anesthesiemedewerker gewoon de wacht aangezegd. In een ander ziekenhuis is hij er in zijn proeftijd uitgeknikkerd. Precies hetzelfde probleem.
Directief zijn omdat je als medisch specialist de leiding hebt is prima. Maar leidt dan wel: luister naar de inbreng van je team. Anderzijds is het voor de teamleden belangrijk om je mond open te trekken als je wat relevants te zeggen hebt, en anders stil te zijn. Ik denk dat veruit de meeste collega's dit prima aanvoelen.
Authoritair zijn of onfatsoenlijk gedrag omdat je een zak bent, de hierarchie nog eens even goed duidelijk wilt maken en het ook nog kan maken als arts is dat niet. Probleempje in het ziekenhuis is dat ze niet gewend zijn om aangesproken te worden. En als ze met alles wegkomen versterk je dat gedrag juist weer.
Voor de duidelijkheid: Bovenstaande is hier niet op een bepaald persoon gericht.
Nuance is belangrijk, maar dat moet je wel iets zeggen wat je vervolgens kan nuanceren en dat miste ik aan het begin van de orginele topic.
-
Directief zijn omdat je als medisch specialist de leiding hebt is prima. Maar leidt dan wel: luister naar de inbreng van je team. Anderzijds is het voor de teamleden belangrijk om je mond open te trekken als je wat relevants te zeggen hebt, en anders stil te zijn. Ik denk dat veruit de meeste collega's dit prima aanvoelen.
Authoritair zijn of onfatsoenlijk gedrag omdat je een zak bent, de hierarchie nog eens even goed duidelijk wilt maken en het ook nog kan maken als arts is dat niet. Probleempje in het ziekenhuis is dat ze niet gewend zijn om aangesproken te worden. En als ze met alles wegkomen versterk je dat gedrag juist weer.
Voor de duidelijkheid: Bovenstaande is hier niet op een bepaald persoon gericht.
Nuance is belangrijk, maar dat moet je wel iets zeggen wat je vervolgens kan nuanceren en dat miste ik aan het begin van de orginele topic.
Op OK, maar ook steeds meer op andere afdelingen wordt gecommuniceerd volgens het CRM principe. Dat is heel duidelijk en helder, vooral als de zaken spannend worden. Ik conformeer mij hier volledig aan. Het is wel belangrijk om vast te stellen dat dit principe afkomstig is uit de luchtvaart. Het is ontwikkeld door de NASA naar aanleiding van de vliegtuigramp op Tenerife in 1977. Het is daarbij ook belangrijk om vast te stellen dat vliegtuig bemanningen psychologisch zijn geselecteerd om volgens dit principe te kunnen werken. Die link is er in de gezondheidszorg nog niet. Wel is het zo dat de kandidaat assistenten tegenwoordig tijdens de sollicitatieprocedure een assessment moeten ondergaan. Dat levert veel inzicht op en is vaak een bevestiging van een bepaalde indruk die je van iemand krijgt uit een brief en tijdens een gesprek.
Natuurlijk is teaminbreng heel belangrijk. Vaak is er nog wel heel even ruimte om de "koppen bij elkaar te steken" en ik vraag zelfs om actieve inbreng. "is alles gedaan", "zien we iets over het hoofd" en zijn de procedures juist gevolgd. Echter, wanneer het spannend wordt, bijvoorbeeld op de OK, tijdens een reanimatie , op de SEH of in de setting van het MMT moet het heel duidelijk zijn wie er in de 'lead' is.